พุทธศาสนสุภาษิต

พุทธศาสนสุภาษิต เป็นสุนทรพจน์เครื่องเตือนใจ ให้ดำเนินในสัมมาปฏิบัติได้เป็นอย่างดี เพื่อให้เป็นสักขีพยานเด่นชัดอยู่ในใจของนักธรรมอยู่เสมอ

#	เรื่อง	อ่าน
0059	ปุญฺญํ สุขํ ชิวิตสงฺขยมฺหิ บุญนำสุขมาให้ในเวลาสิ้นชีวิต	115
0058	พาลสงฺคตจารีหิ ทีฆมทฺธาน โสจติ คนเที่ยวสมาคมกับคนพาล ย่อมโศกเศร้าตลอดกาลยืดยาวนาน	135
0057	พาลา หเว นปฺปสํสนฺติ ทานํ ชนพาลเท่านั้นย่อมไม่สรรเสริญทาน	100
0056	โภคตณฺหาย ทุมฺเมโธ หนฺติ อญฺเญว อตฺตานํ คนมีปัญญาทรามย่อมฆ่าตนเสียเหมือนฆ่าผู้อื่น เพราะอยากได้โภคท	130
0055	มจฺเฉรํ ททโต มลํ ความตระหนี่เป็นมลทินของผู้ให้	101
0054	มโนปุพฺพงฺคมา ธมฺมา ธรรม (คือความคิดทั้งหลาย) มีใจเป็นประธาน	187
0053	มลํ วณฺณสฺส โกสชฺชํ ความเกียจคร้านเป็นมลทินของผิวพรรณ	163
0052	มลา เว ปาปกา ธมฺมา อสฺมึ โลเก ปรมฺหิ จ บาปธรรมทั้งหลายเป็นมลทินแท้ ทั้งในโลกนี้ ทั้งในโลกอื่น	167
0051	มลิตฺถิยา ทุจฺจริตํ ทุจจริต (คือความล่วงประเวณี) เป็นมลทินของหญิง	150
0050	ยํ เว หิตญฺจ สาธุญฺจ ตํ เว ปรมทุกฺกรํ การใดแลเป็นประโยชน์ด้วย ดีด้วย การนั้นแล ทำได้ยากอย่างยิ่ง	171
0049	เย ปมตฺตา ยถา มตา คนประมาทแล้ว เหมือนคนตายแล้ว	148
0048	โย พาโล มญฺญติ พาลฺยํ ปณฺฑิโต วาปิ เตน โส ผู้ใดเป็นพาล แต่รู้สึกความที่ตนเป็นพาลได้ ผู้นั้นยังเป็นเห	195
0047	วิสฺสาสา ปรมา ญาติ ความคุ้นเคย เป็นญาติอย่างยิ่ง	217
0046	สงฺขารา ปรมา ทุกฺขา สังขารเป็นทุกข์อย่างยิ่ง	139
0045	สงฺขารา สสฺสตา นตฺถิ สังขาร (คือสิ่งที่ปรุง) อันเที่ยงยั่งยืนไม่มี	178
0044	สจฺเจนาลิกวาทินํ ชิเน พึงชำนะคนมักพูดพล่อยๆ ด้วยคำจริง	599
0043	สจิตฺตมนนุรกฺขถ ท่านทั้งหลายจงตามรักษาจิตของตน	586
0042	สตญฺจ คนฺโธ ปฏิวาตเมติ กลิ่นของสัตบุรุษ ย่อมทวนลมไปได้	522
0041	สพฺพธานํ ธมฺมธานํ ชินาติ ให้ธรรม ชำนะซึ่งการให้ทั้งปวง	520
0040	สนฺตุฏฺฐี ปรมํ ธนํ สันโดษ (คือความพอใจ) ชื่อว่าเป็นทรัพย์อย่างยอด	1051