ค้นหาในเว็บไซต์ :
พุทธสุภาษิต

พุทธสุภาษิต เป็นสุนทรพจน์เครื่องเตือนใจ ให้ดำเนินในสัมมาปฏิบัติได้เป็นอย่างดี เพื่อให้เป็นสักขีพยานเด่นชัดอยู่ในใจของนักธรรมอยู่เสมอ



# เรื่อง อ่าน
 โทโส โกธสมุฏฺฐาโน โทสะมีความโกรธเป็นสมุฏฐาน
 ทุฏฺฐสฺส ผรุสา วาจา วาจาของคนถูกโทสะประทุษร้ายแล้ว เป็นวาจาหยาบคาย
 ชเห กาปุริเส หีเน กุกฺกุโฏวิย เสนกํ ควรละคนชั่วเลวเสีย เหมือนไถ่เหยี่ยวฉะนั้น
 โกโธ ทุมฺเมธโคจโร ความโกรธเป็นโคจรของคนมีปัญญาทราม
 โกธาภิภูโต กุสลํ ชหาติ คนถูกความโกรธครอบงำแล้ว ย่อมละกุศลเสีย
 กเรยฺย วากฺยํ อนุกมฺปกานํ ควรทำตามถ้อยคำของผู้เอ็นดู
 อิจฺฉํ น เสเวยฺย อนตฺถสญฺหิตํ ไม่ควรเสพ ความอยากอันกำกับด้วยความฉิบหาย
 อมิตฺตวสมเนฺวติ ปจฺฉา จ อนุตปฺปติ ผู้เป็นไปตามอำนาจของอมิตร ย่อมร้อนรุ่ม ณ ภายหลัง
 อปฺโป หุตฺวา พหุ โหติ วฑฺฒเต โส อขนฺติโช ความโกรธนั้นเกิดจากความไม่อดทน เป็นน้อยก่อนแล้วเป็นมาก ย่อมเจริญขึ้น
 อคฺคี ว ติณกฏฺฐสฺมึ โกโธ นรสฺส วฑฺฒติ : ความโกรธของคนย่อมเจริญขึ้น เหมือนไฟในหญ้าและไม้
 ยตฺถ เวรี นิวีสติ น วเส ตตฺถ ปณฺฑิโต ไพรีอยู่ในที่ใด บัณฑิตไม่อยู่ที่นั้น
 ผาติ ํ กยิรา อวิเหจยํ ปรํ ไม่เบียดเบียนผู้อื่นควรทำความเจริญ
 ปญฺหา หิ เสฏฐา กุสลา วทนฺติ คนฉลาดย่อมกล่าวปัญญาแลว่าประเสริฐ
 น สาธุ พลวา พาโล คนพาลมีกำลังไม่สำเร็จประโยชน์
 น เว ยาจนฺติ สปฺปณฺณา คนมีปัญญาย่อมไม่ขอเลย
 น ปาปชนสํเสวี อจฺจนฺตํ สุขเมธติ คนไม่ส้องเสพบาปชน ย่อมได้สุขเหลือล้น
 ธีโร จ พลวา สาธุ ส่วนปราชญ์มีกำลังสำเร็จประโยชน์
 ธมฺมํ เม ภณมานสฺส น ปาปมุปลิปฺปติ เมื่อเรากำลังพูดธรรม บาปย่อมไม่เข้ามาติด
 คณํ วา ปริหเร ธีโร เอโกวาปิ ปริพฺพเช ปราชญ์พึงบริหารหมู่ หรือแม้อยู่คนเดียว พึงเว้นโทษหมด
 เอกรตฺตํ ทิรตฺตํ วา ทุกฺขํ วสติ เวริสุ จะอยู่เพียงคืนเดียวหรือ๒ คืน ก็เป็นทุกข์เพราะพวกไพรี

2 3 4 5 6 7 8 »


จีรัง กรุ๊ป    

 ธรรมะไทย