พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์

พระธรรมปิฎก (ป. อ. ปยุตฺโต)

หมวด ล

ลอยกระทง

‘leaf-vessel floating’; the Loy Krathong Festival.

ลักษณะ

a characteristic; sign; mark; distinguishing mark; prognosticative mark; quality.

ลัทธิ

a theory; view; doctrine.

ลาภ

gain; acquisition.

ลาสิกขา

ดู สึก.

ลูกนิมิต

a boundary marker, boundary-marking stone.

ลูขัปปมาณิกา

those who measure or judge by shabbiness; those whose faith depends on shabbiness or miserable life.

โลก

the world; a world; plane of existence.

โลกธรรม

(the eight) worldly conditions; things of the world; worldly vicissitudes.

โลกธาตุ

a unit of the Universe; world; sphere; another name for Cakkavala.

โลกบาล

ดู จาตุมหาราช.

โลกวัชชะ

worldly fault; breach of the ordinary moral law; action reprehended in the world; that which is blamable by the world. เทียบ ปัณณัตติวัชชะ.

โลกาธิปไตย

dependence on public opinion; following the influence of the world; supremacy of the world; dominant influence by (the censure of) the world.

โลกิยะ

adj. mundane; worldly; belonging to the world.

โลกุตตระ

adj. supramundane; transcendental; beyond these worlds.

โลกุตตระธรรม

(the nine) supramundane states; the Four Paths, the Four Fruits and Nibbana.

โลกุตตรภูมิ

the Supramundane Plane (of consciousness).

โลภะ

greed; covetousness.

โลหิตุปบาท

wounding of a Buddha; causing a Buddha to suffer a contusion or to bleed.



อา-โอ


จีรัง กรุ๊ป    

 ธรรมะไทย