สวัสดีครับทุกท่าน ผมมีเรื่องจะรบกวนถามความเห็นเกี่ยวกับปัญหาเรื่องการวางตัวในที่ทำงานครับ
เรื่องก็คือผมเองมีบุคลิกและหน้าตาที่เกินวัยมาตั้งแต่เด็กแล้วครับ ไม่ว่าจะไปเรียนหรือทำกิจกรรมที่ใด
ก็มักจะได้รับเลือกให้เป็นหัวหน้าเสมอซึ่งหลายครั้งผมเองก็ไม่ค่อยอยากจะรับนัก แต่ก็ต้องรับในเมื่อเป็นมติส่วนรวมและผมก็พยายามทำหน้าที่ให้ดีเท่าที่สามารถจะทำได้ บางครั้งผมเองก็พยายามเลี่ยงที่จะไม่ทำตัวให้เป็นที่สังเกตเพราะไม่อยากถูกเลือก เมื่อก่อนตอนที่ทำงานใหม่ๆก็รู้สึกว่าวางตัวลำบากมากในที่ทำงานเหมือนว่าบุคลิกของเราไปข่มคนที่อยู่มาก่อนโดยที่เราไม่ตั้งใจ รู้สึกอึดอัดจนต้องลาออกมาทำงานอิสระ แต่คิดว่าไม่นานคงต้องกลับเข้าไปอยู่ในสังคมการทำงานแบบหมู่คณะอีก ผมจึงอดประหม่าไม่ได้ว่า
จะเกิดปัญหาแบบเดิมอีกหรือไม่ จึงขอคำแนะนำจากทุกท่านเป็นธรรมทานด้วย ขอบพระคุณล่วงหน้าครับ

ทำดีแต่อย่าให้เด่นจะเป็นภัย

ช่วยใครก็อย่าให้เขาคิดว่าเป็นบุญคุณของเรา

เพราะการลืมบุญคุณเป็นเรื่องธรรมดา แต่คนที่มาทดแทนบุญคุณเรา

เป็นเรื่องไม่ธรรมดา ต้องถือว่าเป็นคนดีมากจริงๆ

คติ** ทำงานแบบปิดทองหลังพระ ยอมแพ้เป็นพระดีกว่าเอาชนะเป็นมาร


นับว่าเป็นคนมีจิตใจที่ดีนะ เป็นผู้ที่มีบุคคลิกภาพผู้นำพร้อมจะเสียสละตน
ได้ถ้ามีโอกาส โมทนานะ

แต่ต้องปรับปรุงที่ คือต้องเป็นคนที่ใฝ่หาความรู้ ขนขวายในการเพิ่มพูนความรู้
ความสามารถให้กับตนเองให้มากๆ ที่สำคัญมากที่สุดคือ มีจริยธรรมนำความรู้
ความสามารถ ไม่งั้นจะหลงไหลไปตามโลภ โกรธ หลง ก็จะเป็นอันตรายต่อคน
หมู่มากอย่างที่เห็นๆกันในหมู่นักการเมืองโกงบ้านโกงเมืองที่ฉลาดเก่งไปทุกเรื่อง
แต่ในเรืองโกงกิน ก็เป็นบาปหนัก แทนที่จะนำไปใช้เพื่อสร้างบุญสร้างบารมี
ต่อตนเองในภพต่อๆไป

พอเราเพิ่มพูนความรู้ รู้จริง รู้รอบ มีสติปัญญาทั้งทางโลกและทางธรรมแล้ว
เราจะมีความมั่นใจขึ้นเอง แล้วจะวางตัวได้ถูกต้องตามสถานะ เรียกว่า
รู้กาละเทศะเองโดยอัตโนมัติ
บุญรักษานะ



วางตัวอย่างไรดีในที่ทำงาน

วางอย่างไรก็ได้ ที่ชอบ ดีมั่ง ชั่วมั่ง แล้วแต่สถานะการณ์ ใช่พระธรรมทั้งน้าน...อะ อะ อะ อะ


ขอบคุณทุกท่านที่กรุณาให้ความกระจ่าง ผมจะน้อมรับไปปรับปรุงตนเองให้ดีที่สุดครับ


วางตัวอย่างไรดี
ถ้าพูดถึงการเป็นหัวหน้าก็ควรทำตนให้เข้าได้กับทุกคนเพราะลูกน้องเขารู้อยู่แก่ใจเขาเองว่าใครคือหัวหน้าไม่ต้องไปวางตนข่มเขาพูดอะไรพูดจริงทำจริงอย่าไปเล่นเสียหมดไม่งั้นลูกน้องไม่นับถือมีความจริงใจจริงจังกับทุกคนพร้อมที่จะรับฟังความคิดเห็นแล้วนำมาพิจารณาอย่าทำเป็นไม่สนใจเพราะทุกคนก็ต้องการแสดงความสามารถของๆตนเองเปิดโอกาศในตามเห็นสมควรเป็นคนกลางตลอดเวลาไม่คิดว่าคนนั้นคือเพื่อนหรือแม้แต่แฟนงานก็คืองานเด็จเดี่ยวขยันอดทนซื่อตรงในหน้าที่และกับคนร่วมงานลาเพราะเหุตจำเป็นกลับมาก็มีคนคอยต้อนรับแน่นอน


วางตัวอย่างเดียวไม่พอต้องวางใจด้วยค่ะ
อ่อนน้อมถ่อมตน เจรจาไพเราะ สงเคราะห์เอื้อเฟื้อ
มีน้ำใจ ช่วยเหลือผู้คน เสมอต้นเสมอปลาย
อยู่ที่ไหนใครก็รักค่ะ