สรรพสิ่งทั้งหลายในโลกนี้อยู่ในสภาวะเดียวกันทั้งสิ้น
คือ...เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป
มีมี...ก็ต้องมีหมด
มีใหม่...ก็ต้องมีเก่า
มีรัก...ก็ต้องมีร้าง
มีเริ่มต้น...ก็ต้องมีลงท้าย
ถ้าวันหนึ่ง เราได้เห็นถึงความเป็นจริงของความรักว่ามันต้องจบลง....ก็ขอให้มองเห็นอย่างคนที่ไม่ตายทั้งเป็น
ขอให้เป็นการจบอย่างคนที่มีปัญญาจะเรียนรู้ว่า เมื่อถึงวันที่เราต้องพลัดพรากจากของชอบ ของรักเราจะไม่ทุกข์เพราะการจากพรากนั้นได้อย่างไร ที่สำคัญ เราควรพัฒนาไปให้ถึงการทำให้ได้ว่า เมื่อสิ่งนั้นต้องจบลง เราจะเป็นคนใหม่ที่เห็นว่าการจบนั้นกลับให้คุณ ด้วยว่ามีพุทธิภาวะเกิดขึ้นในใจของเรา คือความเข้มแข็งในใจของเราเติบโตขึ้น
การที่คนหนึ่งคนมีชีวิตอย่างคนที่ไม่เศร้าหมอง ไม่โศกเศร้า ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น นั่นคือศัลยภาพที่แข็งแรงขึ้น อย่าปล่อยให้ความรักที่ขาดสติก่อให้เกิดผลพวงแห่งความทุกข์.....เมื่อความรักจบลง ก็คงต้องปล่อยให้มันเป็นไป มาเตรียมตัวพบรักครั้งใหม่ดีกว่านั่งเฝ้าอยู่กับอดีตแบบไร้สติ ประสบการณ์รักครั้งเก่าควรมีอะไรสอนใจมาบ้าง
เมื่อรักครั้งใหม่มาเคาะประตูใจทักทายให้คุณลองรักอีกครั้ง....
คำแนะนำคือ รักเถอะคะ
เพราะรักคือความงดงาม แต่มีเงื่อนไขว่า...
ต้องรักให้เป็น ต้องรักให้ดี อย่าดีแต่รัก
จงพัฒนาความรักของคุณอย่างคนที่มีปัญญาและใช้สติให้มาก อย่ารักด้วยความหลง คือ อย่าหลงใหลในความรัก แต่จงมีความสุขที่ได้รัก
เปิดใจของคุณให้กว้างขวางที่จะมีความสุขที่ได้รักและไม่เลือกปฏิบัติ
และเมื่อคุณมีความสุขที่ได้รักแล้ว หากบังเอิญวันหนึ่งประวัติศาสตร์กลับมาว้ำรอย คุณก็ยังมีความสุขหากความรักนั้นต้องจบลง
อย่าผูกตัวเองอยู่กับคำว่า คนรักคนใหม่ แต่จงให้ความสำคัญกับ การรักด้วยใจและความคิดใหม่ ซึ่งแน่นอนว่าควรเป็นรักที่มีสติปัญญา เป็นหางเสือของเรือแห่งรัก
ขอให้คุณมีพื้นฐานของความรักที่จะบอกว่าคุณจะมีความสุขที่ได้รัก
เพราะถ้าคุณรักแล้วคุณไม่มีความสุข นั่นแสดงว่าคุณยังรักไม่เป็น
ที่มาของความรักไม่ได้สลับซับซ้อน
ความรักไม่ได้มาจากฟ้า ไม่ได้มาตามลม ไม่ได้มาเพราะคำพูด
แต่ความรักมาจากพื้นฐานของจิตที่รู้ ตื่น และเบิกบาน ซึ่งเป็นผลแห่งการปฏิบัติ เป็นผลของการภาวนา เป็นผลของจิตที่เจริญ
ซึ่งความรักที่เป็นผลของจิตที่เจริญจะทำให้เรามีความสุขที่ได้รัก และพลังงานที่ทำให้เรามีความสุขนี้จะทำให้คนที่เรารักก็มีความสุขไปด้วย
.....อย่าเพียรพยายามทำตัวเองให้เป็นที่รักของคนอื่นเพราะเป็นเรื่องที่ยากมาก
.....แต่จงเตรียมตัวและหัวใจคุณให้พร้อม ล้อมรักด้วยสติปัญญา
นี่เอง...คือข้อแรกสู่การมีรักที่สดใส...มาทุกยุคทุกสมัย
.............กำลังใจดีๆและข้อคิดดีๆอีกมุมนำมาฝากคะ.............

ความรักอื่น........เสมอด้วยรักตนเองไม่มี


ถูกต้องคะ...คนที่จะรักผู้อื่นแบบเป็นความรักมีค่าและมีคุณภาพต้องเริ่มมาจากการรักตัวเองให้ได้ก่อน รู้จักที่จะให้สิ่งดีๆกับตัวเอง มองตัวเองยกระดับจิตตัวเองให้สูงอยู่เสมอแล้วสิ่งที่เราให้ตัวเองจะแผ่ไปถึงคนข้างตัวเราอย่างที่เราจะไม่มีวันเจ็บปวดกับคำว่ารัก เพราะถ้าเรารักตัวเองเราจะทำแต่สิ่งดีๆให้กับตัวเองและการที่เราทำสิ่งดีให้กับคนอื่นนั่นไม่ใช่เพราะเรารักเขาอย่างเดียวแต่เรามีความสุขใจอิ่มเอิบใจที่ได้ทำและมอบสิ่งดีๆให้กับคนอื่น ถึงเขาคนนั้นจะรู้สึกหรือไม่ แต่ที่แน่ๆเรารู้สึกดีและภูมิใจกับจิตที่บริสุทธ์และจิตที่พัฒนาของเราแน่ๆ ให้แล้วไม่หวังผลไม่คาดหวังกับตัวคนอื่นแต่หวังความสุขใจเบิกบานใจเย็นใจของเราเองได้แน่ๆคะ
...เพราะที่หายไป จากไป อาจไม่ใช่ความรัก
...ที่แท้มันอาจเป็นแค่ความใคร่ และความเห็แก่ตัวที่จากไป


กุศลผลบุญใด ๆ ก็ตามที่ข้าพเจ้าได้ทำมาแล้ว ตั้งแต่ต้นจนถึงปัจจุบันนี้ ข้าพเจ้าขออุทิศให้

“ คุณ พ้นน้ำ ”

จงได้รับ หรืออนุโมทนากุศลผลบุญนี้ด้วย เทอญ.



สิ่งใดในโลกไม่ควรไปยึดมั่นถือมั่น...ทุกอย่างเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป วันละหลายครั้ง ให้มองทุกอย่างเป็นความว่างเปล่า เมื่อใดคิดได้เช่นนี้ เมื่อนั้นก็เกิดสุข