พอดีผมไปเจอหนังสือนิราศไต้หวัน ที่มีกลอนสอนใจคับ ผมเห็นว่าเพราะดี(มั้ง^ ^) เลยจะยกมาแนะนำคับ

โลกที่ร้อนจงหายคลายวิตก
ปืนที่พบต้องทำลายให้โลกเห็น
หยุดประหัตประหารผ่านลำเค็ญ
ขอโลกเป็นสีชมพูอยู่กลางใจ

ติชมได้เยยงับ ตามสบายเลย   

อืม รู้สึกว่ามันเว่อร์ๆไงไม่รู้สิ แต่ก็ดีนะ
ใครแต่งเหรอครับ