อยากทราบครับว่า หลังจากลาสิกขาแล้ว พอเดินออกจากโบสถ์ ประเพณีเขาห้ามพูดกับใครเลยหรอครับ จนกว่าเราจะกลับไปถึงบ้าน
แต่เรามีข้อสงสัยน่ะครับ คือห้ามพูดหลังจากออกจากโบสถ์ หรือหลังออกจากวัดกันแน่หรอครับ
เพราะว่าที่เราเห็นมาคือ คนที่ลาสิกขาแล้ว จะต้องไปทำพิธีลาเจ้าที่ในบริเวณวัดด้วย จึงอยากทราบว่า
ถ้าเราลาเจ้าที่ก่อน เราก็ต้องพูดก่อนที่เราจะกลับถึงบ้าน หรือว่าเราต้องกลับไปบอกบุญคนที่บ้านก่อนแล้วค่อยกลับมาลาเจ้าที่ที่วัดหรอครับ   

ไหว้สา พระธัมมวินัย สายบุญ

ประเพณี เป็นการสมมุติกันไปตามสังคม ความเชื่อ ว่ากันไป หาก ถือตามเขาก็ว่าตามเขาไป

ประเพณีต่าง ๆ อาจผิด หรือ ถูก หรือ กลางระหว่างผิดกับถูก สิ่งใด ไม่ขัดต่อพระธัมมวินัย เป็นสิ่งดีงาม เห็นสมควร ว่าไม่ผิดโลก ไม่ผิดธัมม์ ทำแล้วดีใจ สบายใจ ก็ไม่ว่ากัน ของอนุโลมกันได้ พระพุทธเจ้าสอนให้ฉลาดนะ ไม่ได้สอนให้โง่ เอาสติปัญญามาช่วยตัดสินเอา

ผมไม่ทราบประเพณีห้ามพูดหลังสึกที่บอกมา เขาทำกันไงมั่ง ในพระพุทธศาสนา คงไม่ได้ระบุกระมัง แต่ ท่านก็คงไม่ได้ห้ามทำด้วย

การเคารพในธัมม์ทั้งปวง เป็น อุดมมงคลยิ่ง มีว่าใน มงคลสูตร 38 อย่าง ก็เป็นดั่ง การทรงตรัสรับรอง ของ พระบรมศาสดาเจ้า เปิดทางเอาไว้แล้ว

ธัมมะ คือ อะไรก็ได้ ไม่ว่าจะเป็น ระดับโลกสมมุติเอา เป็น โลกิยธัมมะ อะไร ที่นอกเหตุ เหนือผล เป็น โลกุตรธัมมะ พ้นโลก

การสำรวมไม่พูด พูดน้อย พูดเท่าที่จำเป็นตามสมควรดีมีประโยชน์ พูดอิงอัตอิงธัมมะ อันนี้ทำได้ก็ดีงาม ไม่ว่า จะเป็น คนวัด คนบ้าน คนชาติ ศาสนาใด บวชอยู่ หรือ พึ่งสึกใหม่ ก็ล้วนดี

เถรตรง ต่างจาก คนตรง
เป็น คนตรงมีสติมีปัญญานี่ดี ดีกว่าเถรตรง เถรตรงเดินไปเจอเสา ชนเสา ถ้าเถรเดินไปเจอถนน มีหวังโดนรถชนก่อนเถรชนรถ

หาก เธอจะวิรัตน์การพูด หรือ สำรวมคำพูด ก็หย่อนลงมาหน่อย ทำได้ก็เป็นตบะเดชะ น่าอนุโมทนา สัทธาต้องสัมประยุทธด้วยปัญญา พระพุทธเจ้าทรงสอนไว้

จะไหว้ลาบอกกล่าวเจ้าที่ เทพในวัดวาอาราม ก็เป็นการแสดงกตัญญู ต่อ สถานที่ ตลอดจนกายทิพย์ กายหยาบ โดยมีเจ้าที่วัดเป็น พยาน เป็นเหตุปัจจัยได้ทำดีกรณีพิเศษ ของ ทิดสึกใหม่ อยากทำดีก็จงทำ

หากตั้งใจจะงดพูดก่อนถึงบ้าน ก็บอกกล่าวด้วยกายกับใจ ไม่เปล่งวาจาเป็น วจีกัมม์ออกมา ผีสางเทวดาท่านใช้จิตทิพย์รับรู้อยู่แล้ว
ถ้าเอาแค่ สำรวมวาจา ให้สมกับผู้ผ่านการบวชเรียน อบรมบ่มเพาะนิสัยดีงาม ไปบอกกล่าวเจ้าที่ ก็จงบอกด้วยกาย วาจา ใจ เอาสามสิ่งนี้ทำความดีงาม ตามสมควรไม่ได้เอาไปทางผิดนี่นะ

ครูอาจารย์ ท่านว่า สิ่งใด ที่ดีงาม สมควร ให้จงทำ อย่าคิดมากจนไม่ยอมทำ มารเข้าสิง ความดีไม่ทำ ทำดี แม้นเพียงเล็กน้อย ย่อมมีสิ่งที่ดีงามตามมาอีกมิใช่น้อย ทำชั่ว แม้นเพียงเล็กน้อย ย่อมมีสิ่งเลวทรามตามมาอีกหาน้อยไม่

เทพเจ้าพ่อกวนอู สอนว่า ทำดี อย่าคิดมาก ทำชั่ว คิดให้มาก ๆ

อย่าลืม ไปหมอบกราบ พ่อแม่ บุพพการีชน สามหนแบมือเหมือนไหว้พระนั่นแหละ หรือ จะไม่แบมืออย่างเขาว่ากราบคน หรือ ศพไม่แบมือ

แต่ผมว่า พ่อแม่ ปู่ย่าตายาย เทียบได้กับพระของเรา จึงสมควรแบมือ ครูอาจารย์ของผมสอนให้ก้มลงกราบท่านหลังสึกใหม่ ผมเคยทำมาก่อน จึง ขอแนะนำว่าเป็นการฝึกทำดีงามตามสมควร อาจ ทำให้ท่านอิ่มอกใจได้ปิติ

อาจออกเสียงด้วยว่า

ผลบุญกุศล จาก การบวช ในพระศาสนา ในครานี้ จักมีแก่ ข้าพเจ้าเพียงใด ขออานิสงส์ผลบุญนี้ จงมีแด่ พ่อแม่บุพพการีชน ในปัจจุบันชาติ กับ อดีตชาติด้วยเทอญ

โดยมี พ่อแม่ในปัจจุบันชาตินี้ จงเป็นตัวแทน เป็นพยานรับทราบ รับรู้แทนด้วยเถิด พระเจ้าข้า สาธุ ๆ ๆ อนุโมทามิ



อย่าลืม ว่า ที่แนะนำมานี้ จง ใช้สติ ปัญญา ใตร่ตรอง ก่อนทำ
เจตนา คือ ความตั้งใจ ตั้งใจทำดีมากแล้วทำได้ ยิ่งดีมีผลดีเป็น อานิสงส์ที่สูงกว่า สักแต่ว่าทำ

แม้น ทำสักแต่ว่าทำ ด้วยขาดเจตนา ก็ ค่อยยังดี ดีกว่า ค่อยยังชั่ว มัวคิดมาก จึงอดทำดี

หลังสึกใหม่ คนสึกใหม่ มีศีล มีธัมมะมาก พึ่งลาจาก ชีวิตนักบวชเพศพรหมจรรย์อันประเสริฐ บริสุทธิ์ มาหมาด ๆ ทำบุญเล็กน้อย ก็ได้พลังผลบุญมาก ด้วยมีพลังศีลบริสุทธิ์หนุน ดีกว่าผู้ทุศีล บกพร่องพลังด้อยลงไป



ทำดี อย่างมีสติ ปัญญา มีเจตนา หรือ ขาดเจตนา ก็ยังดี ดีกว่าชั่ว ดีกว่า ทำชั่ว ด้วย เจตนา หรือ ชั่วร้ายด้วยความประมาท


พระสอนว่า ไม่ให้ตั้งอยู่ใน ความประมาท