ดิฉันไปอ่านธรรมะในอินเทอร์เน็ต มาเล่าให้คุณแม่ฟัง คุณแม่ก็ฟังด้วยดี ที่นี้ดิฉันก็เล่าให้ท่านฟังว่าเมื่อวานดิฉันรู้สึกเหมือนกับว่าไม่มีเป้าหมายในชีวิต ก็เลยไปหาอ่านว่านักโทษในเรือนจำนีเขาเรียนปริญญาตรีไปทำไม เขาก็บอกว่าที่เขาเรียนเพื่อนำความรู้ไปใช้ประกอบอาชีพ ที่ดิฉันไปหาอ่านคือดิฉันเรียนปริญญาตรีอยู่ ที่นี้อยู่ดีๆ ดิฉันยังพูดไม่จบ คุณแม่ก็บอกว่านักโทษเขาคิดได้อยู่แล้ว ดิฉันรู้สึกเหมือนกับว่าคุณแม่มาว่าดิฉันกลายๆ สมัยก่อนคุณแม่ก็พูดเหมือนกับว่าคนภายนอกครอบครัวเขาดีกว่าตัวดิฉัน อยู่แล้ว ยกตัวอย่างเช่น คุณแม่บอกว่าดิฉันซึ่งกำลังจะจบปริญญาตรีนั้น หางานยาก เริ่มทำธุรกิจก็คงไม่สำเร็จ ทั้งที่ดิฉันยังไม่ได้เริ่มทำธุรกิจเลย คือเรียนอยู่ คนภายนอกเขาสอบเข้าม.เกษตรได้ ดิฉันก็เลยถามว่าแล้วเขาจะทำงานอะไร คุณแม่กลับตอบว่าเขาได้ดีอยู่แล้ว ไม่ทราบว่าดิฉันจะทำใจยังไงให้ไม่เป็นทุกข์ได้ค่ะ ขอบคุณ   

คล้าย ๆกันเลยค่ะ เมื่อยามนึกถึงก็รู้สึกหดหู่เศร้าเสียใจ แต่คิดไปคิดมาก็รู้ว่าแม่ก็รักเราและเสียสละเลี้ยงดูเรามาตั้งแต่อยู่ในท้อง แม่ต้องลำบากทำทุกอย่างเพื่อเรา ก็พยายามคิดอย่างนี้ ถึงแม้บางทีอาจจะมีความรู้สึกเสียใจเข้ามาแทรก ก็ให้พยายามคิดว่าดีกว่าแม่บางคนที่ทิ้งลูก หรือบางคนที่ทุบตีดุด่า ไม่ปกป้องลูก แม่ของเรายังดีที่เลี้ยงดูเรามา ป้อนนม ป้อนน้ำ ป้อนอาหาร ต้องเสียสละ อดทนเพื่อเรามาเยอะแล้ว อะไรที่เป็นความสุขของท่านก็ให้ท่านทำไป เพราะว่าท่านก็คงจะอยู่กับเราไปได้ไม่นาน ก็ควรตอบแทนบุญคุณท่านให้ดีที่สุด เป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ