สวัสดีครับ ผมเพิ่งสมัครเป็นสมาชิกครับ

ผมขอคำปรึกษาหน่อยนะครับ คือว่าผมเป็นคนที่ชอบฟุ้งซ่านครับ ผมไม่รู้ว่าผมเป็นโรคประสาทหรือไม่ แต่ผมวิตกกังวลมากครับ คือว่า

1.ผมมักจะคิดไม่ดีกับพระกับเจ้า พ่อแม่ และผู้ที่ผมเคารพน่ะครับ ทั้งที่จริงแล้ว ผมไม่ได้ตั้งใจ ผมไม่ได้อยากคิดไม่ดีกับท่านเลย แต่ใจมันรวดเร็วมาก ผมห้ามมันไม่ทัน ผมจะบาปไหมครับ แล้วจะแก้ไขอย่างไรครับ พอผมคิดไม่ดี ผมก็รู้สึกผิด เสียใจมาก (ถึงขนาดร้องไห้ก็มี) ผมต้องขอขมาครั้งแล้วครั้งเล่า ทุกข์ใจมากครับ

2.ระหว่างที่ผมสวดมนต์อยู่นั้น ผมมักจะคิดสาบานเสมอเลยครับ เช่น จะเอาอะไรมาถวาย จะทำหรือไม่ทำสิ่งนั้นสิ่งนี้ มิฉะนั้นผมและครอบครัวจะเจอเรื่องไม่ดี ทั้งที่บางครั้งสิ่งที่สาบานไปมันทำยากมาก ๆ หรือทำไม่ได้ หรือพิเรนทร์ไม่มีใครเขาทำกันน่ะครับ ถ้าผมคนเดียวไม่เท่าไร แต่นี่ผมดันลากคนในครอบครัวมาเกี่ยวข้องด้วย ผมไม่ตั้งใจจะสาบานเลยครับ ห้ามใจไม่ทัน ผมจะทำอย่างไรดีครับ ไม่อยากนำพามัน อยากจะถอนคำสาบานจะถอนได้ไหมครับ

มีคนแนะนำผมว่า อย่าไปสนใจมัน ปล่อยมันคิดไป เดี๋ยวก็ดีขึ้น แต่ผมไม่เข้มแข็งพอครับ คิดทีไรก็รู้สึกผิดเมื่อนั้น เสียใจ และทำอะไรไม่ได้ เคยปรึกษานักจิตวิทยา เขาก็บอกว่าควรพบจิตแพทย์

วานผู้รู้ช่วยชี้ทางสว่างให้ผมทีนะครับ
ขอบคุณครับ
   

ฝึกนั่งสมาธิสิคะ นั่งใหม่ๆจิตใจก็ยังคงจะไปโน่น ไปนี่เรื่อยแหละ นั่งบ่อยๆ ก็จะทำให้ใจสงบขึ้น เอาใจช่วยค่ะ
ถ้ามีเวลาไปปฎิบัติธรรมที่ แดนมหามงคล เมืองกาญจน์ ดูสิคะ ที่นี่เค้าจะมีบทให้เราขอขมาต่อพระพุทธเจ้า พ่อแม่ ครูอาจารย์ และอีกหลายๆอย่างที่ดีมากๆ เผื่อจะได้ช่วยให้ใจสบายขึ้นบ้าง
ถ้าได้ไปพี่ก็ขออนุโมทนาบุญด้วยนะคะ