มนุษย์พึงรำลึกถึงความตายอยู่เสมอ เพราะทุกสิ่งมีชีวิตต้องพบกับความตายในที่สุด แต่ความตายไม่ใช่ปลายทางแห่งมวลชีวิต

ตราบใดที่สัตว์โลกยังมีกรรม... โซ่ห่วงชีวิตจะหมุนเวียนเปลี่ยนไปตลอดในจักรวาลอันยิ่งใหญ่

สัญญาณสำคัญของการเปลี่ยนแปลงที่เราเรียกว่า ‘ความตาย’ คือ ความแก่ ความเจ็บ และสิ่งมีชีวิตที่ตายให้เห็นอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน

จงอย่าหวั่นเกรงกับความตายที่ทุกคนเดินทางไปพบ แต่จงมีสติอันมั่นคงที่จะมีความสงบ แม้ว่าต้องเผชิญอยู่กับทูตแห่งยมเทพ ในวันใดวันหนึ่ง...



รบกวนหน่อยนะคะ ต้องการความคิดเห็นเพื่อเป็นความรู้ประดับตัว ท่านอ่านเรื่อง มรณานุสสติแล้วรู้สึกอย่างไร รบกวนช่วยตอบกลับกันซักนิดนะคะ   

ก็...เป็นเรื่องธรรมดาดั่งที่พระพุทธเจ้าตรัสขึ้นไว้^^

ไม่จำเป็นต้องกลัวตาย แต่ก็ไม่จำเป็นต้องหาที่ตาย ตราบใดที่เรายังไม่เป็นพระโสดาบันขึ้นไป ตายไปเกิดอบายภูมิหรือไม่ ยังไม่มีใครรู้ ตั้งสติให้มั่น ทำจิตใจให้่เบิกบาน(ไม่ใช่ยิ้มทั้งวัน แค่ไม่เป็นทุกข์ก็พอ)ถ้าเราเผลอ แล้วตายตอนที่จิตกำลังเป็นทุกข์ จิตกำลังหมอง ภพภูมิที่ไปไม่น่าเป็นสุขคติภูมิ

ส่วนตัวแล้วผมไม่ค่อยได้ทำมรณานุสสติเท่าไหร่นัก ส่วนมากก็จะแค่ตอนก่อนนอนว่า อาจจะไม่ตื่น ตายไปแล้ว แค่นั้น นอกเหนือจากนั้นจะปฏิบัติรู้ ตามแ นวสติปัฏฐาน4 อย่างเดียว น่าจะเป็นเนื่องจากอารมณ์ปฏิบัติผมไม่ค่อยไปแนวสมถะเท่าไหร่นัก จะเน้นไปทางวิปัสนาอย่างเดียว ถ้ามีโอกาส ผมก็อยากจะเจริญสมถะเช่นเดียวกัน ทำควบคู่กันไป อย่างน้อยขอ ณาน4 ^^