ผมเพิ่งสูญเสียคุณแม่ไปเมื่อวันที่ 26 ธ.ค. 2555 จนถึงวันนี้ก็เป็นระยะเวลาอาทิตย์กว่าๆแล้ว
ผมเองยังทำใจไม่ได้ ร้องไห้ทุกวัน ผมรู้สึกเหมือนกับว่าชีวิตนี้ไม่เหลืออะไรแล้ว
ผมไม่รู้ว่าตอนนี้ผมจะอยู่บนโลกนี้ต่อไปทำไม ผมไม่เหลืออะไรแล้ว ผมอยากไปหาแม่ ผมอยากไปอยู่กับแม่
ทุกวันนี้ตื่นมาเหมือนกับคนที่ไร้จุดหมาย ผมลางานยาวเพราะไม่มีกะจิตกะใจไปทำงานจริงๆ
ผมอยากไปหาแม่ครับ คิดถึงแม่มาก

น่าจะไปทำบุญหาท่านจะดีกว่าครับ


ท่านเป็นผู้มีกตัญญุตา เข้าปฏิบัติวิปัสนากรรมฐาน คุณแม่ได้ส่วนบุญกุศล ตัวเราได้พบทางสว่าง ขอเป็นกำลังใจให้



ขอให้คุณรับรู้ความจริงเถอะว่า พระพุทธองค์ทรงตรัสเรื่องการเกิดขึ้นตั้งอยู่และดับไปซึ่งหมายความว่าคนเรามีเกิดก็ต้องมีดับไปทั้งสิ้นไม่วันใดก็วันนึง ขอให้คุณมองกลับไปว่าถ้าวันนี้คุณแม่คุณยังอยู่ท่านจะสบายใจกับการกระทำของคุณหรือเปล่ายิ่งคุณเสียใจมากเท่าไร คุณแม่คุณยิ่งเสียใจกว่า ขอให้คุณอยู่กับปัจจุบันให้ได้เอาบทเรียนที่คุณเสียใจนี้บอกกับผู้ที่เขายังมีโอกาสได้อยู่กับพ่อแม่ว่าให้ทำในสิ่งที่ควรทำ ณ วันที่พวกเขายังมีท่านอยู่ดีกว่า เพราะเมื่อท่านจากไปแล้วพวกเขาจะไม่สามารถทำมันได้ และขอให้คุณเจริญสติและแผ่กุศลไปให้คุณแม่คุณเพื่อท่านจะได้ไปสู่สุคติดีกว่าค่ะ ส่วนตัวคุณก็อยู่กับปัจจุบันอยู่กับความจริงให้ได้ค่ะการสวดมนต์น่าจะทำให้คุณสงบนะค่ะ เพราะถ้าคุณยังไม่สงบพอคุณคงยังนั่งสมาธิไม่ได้ ลองดูนะค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ


คุณเป็นคนที่จิตใจดีมากๆ น่าเห็นใจจริงๆ แต่การอยากไปหาท่านในความหมายของคุณคืออะไรครับ อยากบอกว่า ชีวิตหนึ่งที่เราได้เกิดมา ไม่ได้มาง่ายๆ นะครับ เราเป็นพุทธศาสนิกชน พระธรรมคำสอนน่าจะเป็นแนวทางการดำเนินชีวิตที่ดีได้นะครับ...ผมเองก็สวดมนต์ ไหว้พระ กราบสติปัฏฐาน 4 นั่งสมาธิ เดินจงกรม แล้วแผ่ส่วนบุญส่วนกุศลครับ ...ผมเข้าใจคุณนะ อย่างไรก็ดี ขอให้มีสตินะครับ ขอคุณพระศรีรัตนตรัย ช่วยดลบันดาลให้คุณจงเข้มแข็งนะครับ


ความพลัดพรากจากของรักและสิ่งอันเป็นที่รัก เป็นกฎธรรมชาติของเอกภพและจักรวาล ไม่มีใครฝืนกฎข้อนี้ได้

การที่มนุษย์เราจะมีความสุขอยู่บนโลกได้นั้น เราต้อง "เข้าใจ" และต้อง "ยอมรับ" กับกฎธรรมชาติข้อนี้ ให้เห็นว่าว่ากฎธรรมชาติข้อนี้เป็นเรื่องธรรมดาๆ แล้วปรับปรุงตัวของเราให้เข้ากับกฎธรรมดาของสิ่งเหล่านี้ หมั่นมองให้เห็นความเป็นธรรมดาของมันให้บ่อยๆ และทุกวัน

เมื่อสิ่งใดเกิดขึ้นก็เห็นเป็นเรื่องธรรมดา ไม่ดีใจจนลิงโลด ไม่เสียใจจนห่อเหี่ยว มีสติอยู่กับปัจจุบัน นั่นแหละคือสุดยอดของความเป็นมนุษย์ที่ถูกต้องและสมบูรณ์ เราก็จะสามารถอยู่บนโลกนี้ด้วยความสุขตลอดไป