เรียนผู้รู้ อยากทราบการตรวจสอบการภาวนาของเราว่าถูกทางและก้าวหน้าแล้ว เป็นอย่างไรคะ ขอบคุณมาก

เมื่อกิเลสลดลง ความโกรธลดลง ความโลภลดลง มีแต่ตัวเราเท่านั้นที่รู้ คนอื่นรู้ได้ไม่ดีเท่าเรา


เรียนผู้รู้ อยากทราบการตรวจสอบการภาวนาของเราว่าถูกทางและก้าวหน้าแล้ว เป็นอย่างไรคะ ขอบคุณมาก

ภาวนา แปลว่า ทำให้มีขึ้น เจริญขึ้น
ถูกทาง ทางที่ถูกสำหรับการภาวนาคือต้องเป็นไปในวงของอริยสัจ 4
คือ ต้องเห็นทุกข์ ต้องพบทุกข์ ทุกข์ควรกำหนดรู้

ต้องค้นคว้าต่อไปลึกลงไปจากทุกข์ที่เราได้รับจนเห็น เหตุทุกข์ (สมุทัย) อันได้แก่ตัณหา ซึ่งมีกำเนิดมาจาก อัตตา ความเห็นผิด ยึดผิด
เมื่อปัญญาเห็น อุปาทานความเห็นผิดยึดผิดว่าเป็นอัตตา ตัวกู ของกู ว่าเป็นต้นเงือนแห่งทุกข์ ปัญญาจะเห็นและรู้ลึกลงไปถึงความเป็นทุกขัง อนิจจัง อนัตตา จนเบื่อหน่ายคลายจางปล่อยวางอัตตาความเห็นผิด

จิตเข้าถึงสภาวอนัตตา นิโรธ หรือนิพพาน ก็จักมาปรากฏในจิต

กระบวนการที่ใช้สติ ปัญญา เฝ้าดู เฝ้าสังเกตพิจารณาเข้าไปในกายและจิต ณ ปัจจุบันขณะ ปัจจุบันอารมณ์ จนเห็นทุกข์ เหตุเกิดทุกข์ชัดเจนจนปล่อยวางเหตุทุกข์ได้นั้น เรียกว่า มรรค

ความก้าวหน้าในการภวนาของเรา ให้ดูที่ความโกรธ หรือโทสะ เป็นสำคัญ
ถ้าความโกรธ จิตขุ่นมัวลดน้อยลงเรื่อยๆ แสดงว่า อัตตา ความเห็นผิดเป็น กู เป็นเรา นั้น เบาบาง จางไป หรือใกล้จะหมดไปเรื่อยๆ กิเลส ตัณหา ในส่วนของโลภะและโมหะนั้น เราจะรู้ได้ด้วยตนเองว่าเบาบางไปแค่ไหน