คือสงสัยมาตลอดเวลาที่ทำงาน ทำไมทำที่ไหนเราทำตัวดี ขยัน งานหนักเท่าไรไม่เคยคิดว่า งานเยอะเลย
แต่มาเสียตรงเพื่อนร่วมงาน ชอบเอารัดเอาเปรียบเป็นที่สุด ย้ายงานก็หลายที่แล้ว แต่มีโชคดีที่ไม่ค่อยตกงาน คือพอออกจากที่นึง ก็จะได้งานเลย แต่ก็ไปพบแบบเดิมๆ

ยกตัวอย่าง ง่ายๆเรื่อง ทำความสะอาด พอเราทำก็จะกลายเป็นหน้าที่เรา ทั้งๆที่อยู่ร่วมกันก็ต้องช่วยกันทำ จึงไม่เข้าใจ นี่เป็นแค่ตัวอย่างนะคะ แต่เรื่องจริงถูกเอาเปรียบมาก และทุกอย่าง จนท้อและไม่อยากจะทำงานแล้วคะ

อยากรู้ว่าชาติที่แล้วเราไปกระทำอะไรไว้หรือคะ ชาตินี้ถึงต้องพบวิบากกรรมแบบนี้   

ต้องยอมรับสภาวะละครับ

ก็ลองทำอยู่นานๆและหาเหตุปัจจัยที่เกิดขึ้นว่ามันมาจากอะไร

เราเข้ากับเพื่อนได้มากน้อยแค่ไหนยิ้มแย้มแจ่มใจ

ความท้อนั้นละครับคืออุปสัก

ตอนเย็นลองนั่งสมาธิเสร็จแล้วก็แผ่เมตตาทุกวันให้คนรอบข้างโดยเฉพราะเพื่อนร่วมงานครับ

ลองดูสักเดือนสองเดือนครับ

เพราะเราก็คงรับสภาพนี้มานานแล้วลองเอาธรรมะเข้าช้วยดู

วิบากเกิดจาก หู ตา จมูก ลิ้น พอมาถึงใจแล้วก็กลายเป็นกุศลและอกุศลแล้วครับ

ถ้าใจเราไม่เป็นกุศลโลกทั้งโลกก็เหมือนมันมืดมิดละครับ

ดูใจตัวเองอย่าเพ่งโทษคนอื่นครับ

นานไปเราก็ปล่อยเองเมื่อเราทำใจรับมันได้
ขอเอาใจช้วยครับ