ขอสวัดดีกัลยาณธรรมทุกท่านค่ะ

ดิฉันเห็นว่าทุกวันนี้พระนักเผยแผ่มีการเผยแผ่ธรรมะในเรื่องของความกตัญญู
โดยการพูด หรือการเปิดวีดีโอให้เด็กซาบซึ้งหรือสุดเจ็บปวดที่ตนเคยทำไม่มีกับพ่อแม่ไว้ เพื่อให้เด็กซาบซึ้งในบุญคุณ

อยากเรียนถามท่านผู้รู้ว่าการจัดกิจกรรมเช่นนี้จะปลูกฝังให้เด็กรักพ่อแม่จริงหรือคะ



ขอกราบขอบพระคุณทุกท่านล่วงหน้าทุกคำแนะนำและข้อคิดเห็นค่ะ

การบรรลุธรรม ตั้งตั้งอยู่บนจิตที่เป็นกุศลเท่านนั้นค่ะ

การที่ผู้หนึ่งผู้ใดไปทำให้

ผู้ที่มีจิตเป็นกุศล กลายเป็นจิตอกุศล
ผู้ที่มีจิตเป็นอกุศลอยู่แล้ว ทวีในความเป็นอกุศลมากขึ้น

เท่ากับเบียดเบียนผู้อื่น ย่อมกระทำบาปโดยไม่ตั้งใจ

แต่บาปคือบาป ไม่สามารถ นำไปล้างได้ เขาผู้นั้นก็คงต้องเสวยกรรมที่ตนทำน่ะค่ะ



ความไม่รู้ (อวิชชา) เกิดขึ้นได้ เพราะการไร้กัลยาณมิตร เป็นเบื้องต้น
ดั่งพุทธวัจนะที่ยกมา ดังนี้


การไม่คบสัปบุรุษที่บริบูรณ์ ย่อมยังการไม่ฟังสัทธรรมให้บริบูรณ์
การไม่ฟังสัทธรรมที่บริบูรณ์ ย่อมยังความไม่มีศรัทธาให้บริบูรณ์
ความไม่มีศรัทธาที่บริบูรณ์ ย่อมยังการทำไว้ในใจโดยไม่แยบคายให้บริบูรณ์
การทำไว้ในใจโดยไม่แยบคายที่บริบูรณ์ ย่อมยังความไม่มีสติสัมปชัญญะให้บริบูรณ์
ความไม่มีสติสัมปชัญญะที่บริบูรณ์ ย่อมยังการไม่สำรวมอินทรีย์ให้บริบูรณ์
การไม่สำรวมอินทรีย์ที่บริบูรณ์ ย่อมยังทุจริต ๓ ให้บริบูรณ์
ทุจริต ๓ที่บริบูรณ์ ย่อมยังนิวรณ์ ๕ ให้บริบูรณ์
นิวรณ์ ๕ ที่บริบูรณ์ ย่อมยังอวิชชาให้บริบูรณ์
อวิชชานี้มีอาหารอย่างนี้ และบริบูรณ์อย่างนี้ ฯ



ดิฉันเห็นว่าทุกวันนี้พระนักเผยแผ่มีการเผยแผ่ธรรมะในเรื่องของความกตัญญู
โดยการพูด หรือการเปิดวีดีโอให้เด็กซาบซึ้งหรือสุดเจ็บปวดที่ตนเคยทำไม่มี
กับพ่อแม่ไว้ เพื่อให้เด็กซาบซึ้งในบุญคุณ



เขารู้ได้อย่างไรว่า น้ำตาที่ไหลอยู่นั้น เป็นน้ำตาแห่งความซาบซึ้ง เป็นน้ำตาแห่งความปีติ

เขารู้หรือไหมว่า น้ำตาของเด็กที่ไหลออกมานั้น เป็นน้ำตา หรีอกริยาที่แสดงให้เห็น
ถึงจิตที่หม่นหมองของเด็ก

และจิตที่หม่นหมอง คีอ " อกุศลจิต" นั่นเอง






สัพพะปาปัสสะอะกะระณัง .....การไม่ทำบาบทั้งปวง
กุสะลัสสูปะสัมปะทา .....ทำแต่กุศลให้ถึงพร้อม
สะจิตฺตะปะริโยทะปะนัง .....ทำจิตให้ขาวรอบ
เอตัง พุทธานะ สาสะนัง .....นี้คือคำสอนของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย


เมื่อสอนผิดเรียนผิดจิตก็เศร้า
บาปก็เข้าครอบงำนำสงสาร
ให้เวียนตายเวียนเกิดอีกแสนนาน
เพราะว่าท่านสอนสิ่งผิดในจิตเรา

เมื่อสอนถูกเรียนถูกผูกจิตผ่อง
ตามครรลองของมรรคจักไม่เขลา
ญาณปัญญาย่อมเกิดได้ในตัวเรา
เพราะน้อมเอาจิตกุศลดลถูกทาง

หลักสูตรที่พระสร้างไปทางผิด
คนก็คิดเชื่อพระว่าสว่าง
เดินเดินไปเพิ่งได้คิดว่าผิดทาง
สิ่งที่สร้างควรเลิกไปไม่ต้องเรียน

อกุศลน่ากลัวมืดมัวจิต
ใครหนอคิดขึ้นมาน่าปวดเศียร
แล้วสอนคนให้ผิดตามตำราเรียน
ผมเลยเพี้ยนอกุศลดลจิตใจ

ทำตำราที่พระพุท-ธเจ้าสอน
ตามขั้นตอนแห่งมรรคจักสดใส
ตามที่อ่านตามฟังยังสุขใจ
เพราะว่าได้จิตกุศลหลุดพ้นกรรม ฯลฯ



     สวัสดีครับพี่ราชาวดี



     TOOMAIN ม.1/1


ขอขอบคุณท่านบัณฑิตทั้งสองมากเลยค่ะที่ช่วยชี้แนะ

แต่ดิฉันไม่รู้จะทำยังไงนะคะเวลาที่เค้าจัดอบรมที่โรงเรียน
ครูส่วนใหญ่ค้ามักจะอยากให้จัดกิจกรรมนี้กัน
ดิฉันสงสารเด็กๆมากเวลาที่เค้าร้องไห้
และคิดว่ามันไม่ใช่การปลูกฝังที่แท้จริง เป็นเพียงอารมณ์ชั่วขณะของเด็ก
และถ้าดิฉันจะอธิบายว่ามันเป็นอกุศลจิตของเด็กที่ไม่ควรทำให้เกิด
เค้าคงไม่ฟังดิฉันแน่

แต่ความรู้ที่ท่านทั้งสองให้มา ดิฉันจะนำไปอธิบายให้เขาเข้าใจเขาเข้าใจ
ไม่วันใดก็วันหนึ่งค่ะ

ขอขอบคุณท่านทั้งสองอีกครั้งค่ะ
และยินดีมากๆเลยที่ได้รู้จักกับท่านบัณฑิตทั้งสองค่ะ





อ่านความของสายธารฯ กรีดดวงจิต
อ่านลิขิตจิตเศร้าให้เหงาหงอย
สร้างชื่อเสียงตนไว้บนหอคอย
อยู่บนรอยบาปประทับจิตกุมาร

ผู้คนต่างสรรเสริญเยินยอท่าน
ผู้จัดการอบรมจิตได้ไพศาล
ทำให้เกิดกตัญญูรู้บัณฑิต-พาล
แต่บางจิตปวดร้าวรานไม่สนใจ

อ่านของพี่ราชาวดีนี่พาสะกิด
กลับมาพิศของ TOOMAIN กระจ่างใส
คนที่จัดยัดเยียดเบียดสิ่งใด
เข้าสู่ใจเด็กน้อยๆพลอยรันทด

อยากจะทำก็ทำย่ำยีจิต
ไม่เคยคิดว่าที่ให้พาใจสลด
เด็กบางคนร่ำน้ำตาพารันทด
พระคุณเจ้าไม่สลดกลับชอบใจ

อย่างนี้จะเรียกกรรมของใครกัน
เจตนานั้นหวังดีที่สดใส
กิจกรรมไม่คิดตรองหม่นหมองใจ
จะโทษใครกันล่ะเนี่ยละเหี่ยจริง







สายธารบนคอนกรีต DT08480 [11 ธ.ค. 2551 11:22 น.] คำตอบที่ 3



สวัสดีครับพี่


อย่าเพิ่งเรียกว่าบัณฑิตเลยครับ ความรู้แค่ ม.1 เองครับ

จากข้อมูลที่ได้ โครงการนี้ชื่อว่า " โครงการลูกที่ดี ศิษย์ที่ดี "

เท่าที่ทราบจัดทำโดยศูนย์พิทักษ์พระพุทธศาสนาแห่งประเทศไทย


มีพระภิกษุ สามเณรนับ 10 รูปออกตระเวนสอนสอนสิ่งผิด ๆ ให้กับนักเรียนและครูตามโรงเรียนต่าง ๆ เปิดเพลงเศร้า ๆ พูดถึงความเป็นเด็กกำพร้า พูดถึงความผิดที่เด็กบางคนเคยกระทำไม่ดีต่อพ่อแม่ ครูบาอาจารย์ในอดีต มาตอกย้ำแต่เรื่องเศร้า ๆ ให้เด็กคล้อยตาม ครูและเด็ก ๆ ที่จิตใจอ่อนแอต่างพากันร้องให้เศร้าโศก จิตเป็นอกุศลกันทั้งครูและเด็กนักเรียน ทั้งโรงเรียน

มองเห็นน้ำตาจากอกุศลจิตเป็นผลงานแห่งความสำเร็จของตน



1.ผู้นำเสนอโครงการมาที่โรงเรียนของผมคือ พระสนอง อภินันโท พระอาสาสมัครศูนย์พิทักษ์พระพุทธศาสนาแห่งประเทศไทย
วัดอมรินทราวารี หมู่ 3 ต.โคกยาง อ. ปราสาท จ.สุรินทร์

2.เจ้าอธิการเกษม เขมโก เจ้าคณะตำบลโคกยาง เจ้าคณะตำบลโคกยาง เจ้าอาวาสวัดอมรินทราวารี เป็นรองประธานเครือข่ายศูนย์พิทักษ์พระพุทธศาสนาแห่งประเทศไทย สาขาอำเภอปราสาท จังหวัดสุรินทร์ ...เป็นผู้ลงนามเห็นชอบโครงการ

3.พระครูโสภณบุญญกิจ รองเจ้าคณะอำเภอปราสาท เจ้าอาวาสวัดอมรินทราราม ต.ตาเบา อ.ปราสาท จ.สุรินทร์ ...เป็นผู้ลงนามเห็นชอบโครงการ

4.มีพระครูปริยัติธรรมประยุต เจ้าคณะอำเภอประสาท ...เป็นผู้ลงนามเห็นชอบโครงการ


5.มีพระธรรมโมลี เจ้าคณะจังหวัดสุรินทร์ ...เป็นผู้ลงนามเห็นชอบโครงการ


6.มีพระเทพวิสุทธิกวี เป็นเลขาธิการศูนย์พิทักษ์พระพุทธศาสนาแห่งประเทศไทย ...เป็นผู้ลงนามเห็นชอบโครงการ


7.นายประสงค์ จักรคำ ผู้อำนวยการสำนักงานพระพุทธศาสนาจังหวัดสุรินทร์ ...เป็นผู้ลงนามเห็นชอบโครงการ

8.นายวัชรินทร์ มั่นใจ วัฒนธรรมจังหวัดสุรินทร์ ...เป็นผู้ลงนามเห็นชอบโครงการ

9.แล้วนำมาให้ ผู้อำนวยการสำนักงานพระพุทธศาสนาจังหวัดของผม สพท.เขตจังหวัดผม และรองผู้ว่าราชการของผม ...เป็นผู้ลงนามเห็นชอบโครงการ


มรรคมีองค์ 8 ในอริยะสัจ 4 ของพระพุทธเจ้ามี ไม่นำมาสอน
แต่สอนและปลูกฝัง อกุศลจิต อกุศลธรรมแก่ครูและนักเรียนซึ่งศึกษาพระพุทธศาสนาไม่ละเอียดพอ


หวังว่าผู้มีอำนาจเกี่ยวข้องทางมหาเถรสมาคมและคณะจะได้มีการสอดส่องดูแลและตรวจสอบคำสอนของบุคคลเหล่านี้ด้วยนะครับ


สวัสดีครับท่านทั้งหลาย



TOOMAIN ม.1/1


น้ำตา คืออะไร
คือน้ำใส ๆ ที่ออกมาจากตา

เกิดจากอะไร
เกิดจากหลายอย่าง เช่น
ปลาบปลื้ม ปิติ น้ำตาก็ไหล
เศร้าโศกเสียใจ น้ำตาก็ไหล
ทุกข์มาก ๆ น้ำตาก็ไหล
สุขมาก ๆ น้ำตาก็ไหล
คิดถึง ห่วงหา อาลัยอาวรณ์ น้ำตาก็ไหล

เด็กย่อมมีอารมณ์หลากหลายเสมอ ๆ
เพราะเป็นวัยของเขา ต้องเล่น อยู่เสมอ
คุณจะสอนเด็กโดยพูดธรรมดาไม่ได้
ไม่มีเด็กที่ไหนจะฟังหรอกครับ

หลังจากที่เด็กร้องไห้แล้ว
เมื่อหยุดร้องไห้ หรือขณะร้องไห้
เด็กจะเกิดปัญญา
คิดตรึกตรอง ถึงพระคุณบิดา มารดา
มองเห็นว่า หากไม่มีพ่อ ไม่มีแม่แล้ว
ชีวิตเราจะสามารถดำเนินต่อไปได้หรือเปล่า
พวกท่านเหล่านั้นสำคัญกับเรามากขนาดไหน
สิ่งที่เราทำอยู่ทุกวันนี้ทำให้พ่อแม่ สบายหรือเปล่า
ลำบากไหม เกิดความสำนึก รู้จักคำว่า กตัญญูกตเวที

ซึ่งความกตัญญูนี้เอง เป็นบ่อเกิดแห่งความดีทั้งหลายตามมา
เด็ก ๆเหล่านั้นจะได้เติบโตเป็นผู้ใหญ่เป็นคนดี

ลองคิดให้ตัวเองเป็นเด็กร้องไห้ถึงพ่อแม่สิครับ แล้วท่านทั้งหลาย
จะเข้าใจความรู้สึกเด็ก ๆ