.
 "ภาวนา ให้ระลึกถึงลมหายใจ"

" .. เราไม่ต้องระลึกอะไรทั้งสิ้น "ให้ระลึกเอาสิ่งเดียวที่ลมหายใจ" ซึ่งเป้นของกลางมีอยู่ทุกคนไม่เอนเยงไปทางไหนทั้งหมด ทุกคนมีลมหายใจด้วยกันทั้งนั้น "คนเรากลัวตายถ้าไม่มีลมหายใจก็ต้องตาย" เหตุนั้นมากำหนดที่ลมหายใจ

"สติควบคุมจิตให้รู้สึกเฉพาะที่ปลายจมูก" จิตไปอยู่ตรงนั้น รู้สึกตรงนั้น สติก็คุมอยู่ตรงนั้น ไม่ให้ส่งไปนอกจากนั้น ถ้ามันส่งออกไปแล้วก็ดึงมาอยู่อย่างนี้ตลอดเวลา

ถ้าหากเราฝึกฝนไปนาน ๆ หนักเข้า "ที่มันฟุ้งซ่านจะค่อยซาลงอ่อนลงค่อยเบาลงน้อยลง ๆ จนกระทั่งหายวับไป" ไม่มีอะไรเลย ยังเหลือแต่ผู้รู้ "สติกับผู้รู้มาอยู่รวมกันในที่เดียวกัน" .. "

"ปุจฉาวิสัชนาต่างประเทศ"
(หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี)