พระอาจารย์เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย


ให้พากันตั้งใจ ทำใจของตนให้ดี ใจดวงเดียวนี่แหละเป็นแก่นแห่งคน คิดให้มันเห็น ตนจะเป็นสุขก็เพราะใจดี จะเป็นทุกข์ก็เพราะใจร้าย ไม่นอกเหนือไปจากนี้ ให้เข้าใจ เป็นนักบวชก็ตาม เป็นคฤหัสถ์ก็ตาม ต่างคนต่างก็มารักษาเอาจิตดวงเดียวนี้แหละ การปฏิบัติธรรมก็คือ การรักษาจิตใจนี้เองนะถ้าพูดสั้นๆเข้ามาแล้ว รักษาใจนี้แล้วได้หมดทุกอย่างเลย กายก็ได้ วาจาก็ได้ ถ้ารักษาใจนี้ไม่ได้แล้ว ไม่ได้ซักอย่าง หมายถึงไม่ได้ความดีนั่นแหละ ความดีจักไม่มี


ความดีนี่มันอยู่ที่ทำใจให้สงบ ให้ตั้งมั่น นี่แหละบ่อแห่งความดี ความดีจักไม่เกิดถ้าบุคคลผู้มีใจกวัดแกว่ง เหมือนอย่างบุคคลเอาต้นไม้ปลูกลงในดิน ถ้าให้ลมพัดหวั่นไหวไปมาอยู่อย่างนี้ ต้นไม้ต้นนั้นต้องตายแน่ มันไม่มีเวลาที่จะหยุดนิ่ง ไม่มีเวลาที่จะทำงานเกี่ยวกับการดูดอาหารมาเลี้ยงลำต้น ดังนั้นมันต้องตาย จิตใจคนเราก็เหมือนกัน หากปล่อยให้มันคิดซ่านไปไม่หยุดไม่ยั้ง มันก็ไม่มีเวลาที่จะมานึกถึงความดีได้ ไม่มีเวลาที่จะเก็บเอาความดีมาไว้ในใจนี้ได้ มีแต่ปล่อยความดีทิ้งไป แล้วสร้างความชั่วให้เกิดขึ้นในใจ อันจิตใจฟุ้งซ่านนี่มันก็เป็นการเบนไปทางชั่วนั่นแหละ ไม่ใช่ไปทางดี ถ้าทางบุญทางกุศลแล้วมันไม่ได้คิดมาก คือ มันคิดน้อมเข้ามาภายในใจนี้ ไม่ได้คิดส่งออกไปข้างนอก ทางบุญทางกุศลน่ะให้เข้าใจ คือน้อมเข้ามาชำระใจที่มัวหมองให้ผ่องใสนี่ นี่แหละทางบุญกุศลน่ะ


ส่วนหนึ่งจากพระธรรมเทศนาหัวข้อ
"สุขทุกข์อยู่ที่ใจดีหรือใจร้าย"