มันจะแก่กล้าขึ้นเพราะการทำนะ บุญกุศลเนี่ย
อยู่เฉยๆ จะให้มันมากขึ้น มันไม่ได้..ต้องให้เข้าใจ

ทำยังไงจึงเป็น "บุญกุศล"

เราเป็นนักบวชอย่างนี้
ไม่มีเงินทองข้าวของอะไรให้ทานเลย
..อดกลั้นทนทานต่ออำนาจของกิเลส..
นี่ให้มันได้ในขั้นต้น..นี่แหละ "บุญใหญ่"

อดกลั้นทนทานต่อความรักความใคร่
อย่าให้มาครอบงำจิตใจ
อดกลั้นต่อความโกรธ โมโหโทโสต่างๆ
อดกลั้นต่อความหลงความเมา ความอยากเพลิดเพลิน
ไปในรูปเสียงกลิ่นรสเครื่องสัมผัสต่างๆนานา
หมู่นี้มันไม่ใช่หนทางพ้นทุกข์..เตือนตนเข้าไว้เสมอ
อด..ไม่ส่งเสริมความคิดอย่างนั้น

ผู้ใดอดต่อเรื่องต่างๆดังกล่าวมาหมู่นี้นะได้แล้ว
จิตใจมันก็ต้องหันเข้ามาสู่กุศลคุณงามความดีได้
ทำข้อวัตรปฏิบัติต่างๆ ได้ เช่น เดินจงกรม นั่งสมาธิภาวนา
เพราะว่าถ้าผู้ที่มีความอดทนต่อกิเลสดังกล่าวมานั้นน่ะ
แสดงว่าผู้นั้นต้องการความสงบ ไม่ต้องการความวุ่นวาย
เพราะกิเลสเหล่านั้นมันทำให้คนเรา วุ่นวายทั้งภายในและภายนอก
ภายในจิตใจก็วุ่นคิด ปรุงแต่งไม่หยุดไม่ยั้ง ทั้งเร่าร้อนด้วย
แล้วไปทำเรื่องให้วุ่นวายภายนอกนู่น ดังที่เราทราบกันมานี่


...


พระอาจารย์เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
ต.บ้านหม้อ อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย