การออกจากสมาธิกลางคัน

ผู้สนใจท่านหนึ่งได้เมล์มาถามปัญหาเกี่ยวกับเรื่องนี้ ทางผู้ดำเนินการเห็นว่าน่าจะเป็นประโยชน์ แก่ท่านอื่นๆ ด้วย จึงขออนุญาตนำมาลงเอาไว้ ณ ที่นี้ ดังนี้

คำถาม

ถ้าเจออะไรที่น่าตกใจ ควรลืมตาเลยหรือเปล่าคะ

มีอยู่วัน นั่งๆ อยู่ แผ่นดินไหว (ตอนนั้นมีปีติโยกอยู่แล้วนิดหน่อย) อยู่ๆ แผ่นดินก็ไหวมาก แบบเขย่าๆ แรงๆ สั้น แต่แรงมาก (ปกติที่นี่แผ่นดินไหวถึงจะแรง แต่ก็จะไม่ถึงขนาดเขย่าเฉพาะตัวแบบนั้น)

ดิฉันเลยลืมตาเฉยเลย พอลืมตาก็เลิกไหว คืนนั้นก็ไม่ไหวอีก

คือไม่อยากคิดว่าเป็นอะไรที่เกิดจากสมาธิหน่ะค่ะ แต่เหมือนเป็นแบบนั้น (อาจจะแผ่นดินไหวจริงๆ แรงจริงๆ สั้นจริงๆ บังเอิญมาหยุดตอนที่เราลืมตาก็ได้ สามบังเอิญ) แต่ตอนนั้นมันกลัวหน่อยๆ ใจดีสู้เสือเนี่ย แว๊บแรก ทำไม่ทันค่ะ กลัวไปเสียแล้ว โดยเฉพาะเหตุการณ์ที่เจอครั้งแรก พอสอง สาม สี่ แล้ว ไม่กลัวแล้ว ทุกทีค่ะ

ตอบ

ขอตอบเป็นข้อๆ ก็แล้วกันนะครับ

1. เวลาเจอสิ่งที่น่าตกใจ (ถ้าไม่ร้ายแรงจนรอไม่ได้นะครับ) ควรปฏิบัติตามขั้นตอน ดังนี้ครับ

1.) ตั้งสติให้ดี อย่าให้ความกลัว หรือความตกใจเข้าครอบงำจิต เพราะการทำสมาธินั้น มักจะมีเหตุการณ์แปลกๆ อย่างที่คาดไม่ถึงเกิดขึ้นได้เสมอ ถ้าไม่หายกลัวก็พยายามทำใจดีสู้เสือเอาไว้ อาจนึกถึงพระรัตนตรัย หรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้ช่วยคุ้มครอง เป็นกำลังใจด้วยก็ได้

(เหตุการณ์ต่างๆ จากการทำสมาธินั้น ถ้าไม่ขาดสติ ไม่กลัว ไม่ตกใจ ก็จะไม่มีอันตรายอะไรอยู่แล้วครับ)

2.) หายใจเข้าออกลึกๆ สัก 3 รอบ พร้อมกับค่อยๆ ถอนจิตจากสมาธิ

3.) เมื่อจิตใจเป็นปรกติดีแล้ว (ไม่กลัว ไม่ตกใจ และไม่อยู่ในสมาธิที่ลึกมาก) ก็ค่อยๆ ลืมตาช้าๆ

ถ้าออกจากสมาธิอย่างรวดเร็ว อาจทำให้เวียนหัว เกิดอาการมึนงง รู้สึกเหมือนตัวหมุนติ้วได้นะครับ

2. การที่ตกใจแล้วลืมตาทันที (กำหนดไม่ทัน) นั้น คิดว่าน่าจะเป็นสัญชาตญาณในการระวังภัย ของทุกคนนะครับ ต้องค่อยๆ ฝึกไปเรื่อยๆ ใจเย็นๆ แล้วจะควบคุมจิตได้ดีขึ้นเรื่อยๆ เองครับ