.
 "ให้รู้จักพอ"

" .. ความสุขของใจนั้นมันอยู่ที่ความพอ คือว่า "พอ" มันก็หยุดทันที อะไรทั้งหมดหยุดหมด จะมี จะจนหยุดหมด คำว่า "พอ" ในที่นี้มิใช่ไม่หา "หาแต่เป็นผู้รู้จักพอเป็น" หาไปทำไม ตายแล้วเอาไปด้วยไม่ได้

"เมื่อยังมีชีวิตเป็นอยู่ก็ต้องหาต้องรับประทาน" ไม่หาก็ไม่มีรับประทานรับประทานพออยู่ได้ เมื่อไม่รับประทานก็ต้องตาย "ชีวิตความเป็นอยู่มันบังคับให้ต้องทำอย่างนั้น แต่เมื่อตายแล้วก็ไม่เอาอะไรไปด้วย" เพียงแต่เกิดมายุ่งเกี่ยวด้วยเรื่องต่าง ๆ ให้ทำความชั่วนานาชนิด "แล้วทิ้งไว้ให้จิตรับเคราะห์กรรมคนเดียว" ดังนั้นทุกคนจึงควรคิด .. "

"ปุจฉาวิสัชนาต่างประเทศ"
พระนิโรธรังสีคัมภีรปัญญาจารย์
(หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี)