ข้าพเจ้าได้สดับมาอย่างนี้-
สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ที่พระวิหารเชตวัน อารามของ อนาถบิณฑิกเศรษฐี เขตพระนครสาวัตถี ครั้งนั้นแล ภิกษุมากด้วยกันกลับจาก บิณฑบาต ภายหลังเวลาอาหารแล้ว นั่งประชุมกันในอุปัฏฐานศาลา เกิดข้อสนทนากันขึ้นในระหว่างดังนี้ว่า ดูกรท่านผู้มีอายุทั้งหลาย น่าอัศจรรย์จริง ไม่น่าเป็นไปได้เลย เท่าที่พระผู้มีพระภาคพระองค์นั้น ผู้ทรงรู้ ทรงเห็น เป็นพระอรหันตสัมมาสัมพุทธ ตรัสกายคตาสติที่ภิกษุเจริญแล้ว ทำให้มากแล้ว ว่ามีผลมาก มีอานิสงส์มากนี้ ข้อสนทนากันในระหว่างของภิกษุเหล่านั้น ค้างอยู่เพียงเท่านี้แล ฯ
ขณะนั้น พระผู้มีพระภาคเสด็จออกจากสถานที่ทรงหลีกเร้นอยู่ในเวลาเย็น เสด็จเข้าไปยังอุปัฏฐานศาลานั้น ครั้นแล้วจึงประทับนั่ง ณ อาสนะที่เขาแต่งตั้งไว้ แล้วตรัสถามภิกษุทั้งหลายว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย บัดนี้ พวกเธอนั่งประชุมสนทนาเรื่องอะไรกัน และพวกเธอสนทนาเรื่องอะไรค้างอยู่ในระหว่าง ฯ
ภิกษุเหล่านั้นทูลว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ณ โอกาสนี้ พวกข้าพระองค์ กลับจากบิณฑบาต ภายหลังเวลาอาหารแล้ว นั่งประชุมกันในอุปัฏฐานศาลา เกิดข้อสนทนากันขึ้นในระหว่างดังนี้ว่า ดูกรท่านผู้มีอายุทั้งหลาย น่าอัศจรรย์จริง ไม่น่าเป็นไปได้เลย เท่าที่พระผู้มีพระภาคพระองค์นั้น ผู้ทรงรู้ ทรงเห็น เป็นพระอรหันตสัมมาสัมพุทธ ตรัสกายคตาสติที่ภิกษุเจริญแล้ว ทำให้มากแล้ว ว่ามีผลมาก มีอานิสงส์มากนี้ ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้อสนทนากันในระหว่างของพวกข้าพระองค์ได้ค้างอยู่เพียงเท่านี้ พอดีพระผู้มีพระภาคก็เสด็จมาถึง ฯ
วิธีเจริญกายคตาสติที่มีผลานิสงส์มาก
พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย
ก็กายคตาสติอันภิกษุเจริญแล้วอย่างไร ทำให้มากแล้วอย่างไร จึงมีผลมาก มีอานิสงส์มาก ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุในธรรมวินัยนี้ อยู่ในป่าก็ดี อยู่ที่โคนไม้ก็ดี อยู่ในเรือนว่างก็ดี นั่งคู้บัลลังก์ ตั้งกายตรง ดำรงสติมั่นเฉพาะหน้า
.........เธอย่อมมีสติหายใจออก มีสติหายใจเข้า
.........เมื่อหายใจออกยาว ก็รู้ชัดว่า หายใจออกยาว
.........หรือเมื่อหายใจ เข้ายาว ก็รู้ชัดว่า หายใจเข้ายาว
.........เมื่อหายใจออกสั้น ก็รู้ชัดว่า หายใจออกสั้น
.........หรือเมื่อหายใจเข้าสั้น ก็รู้ชัดว่า หายใจเข้าสั้น
.........สำเหนียกอยู่ ว่าเราจักเป็นผู้กำหนดรู้กองลมทั้งปวง หายใจออก
.........ว่าเราจักเป็นผู้กำหนดรู้กองลมทั้งปวง หายใจเข้า
.........สำเหนียกอยู่ ว่าเราจักระงับกายสังขาร หายใจออก
.........ว่าเราจักระงับกายสังขาร หายใจเข้า
เมื่อภิกษุนั้นไม่ประมาท
มีความเพียร ส่งตนไปในธรรมอยู่อย่างนี้
ย่อมละความดำริพล่านที่อาศัยเรือนเสียได้
เพราะละความดำริพล่านนั้นได้
จิตอันเป็นไปภายในเท่านั้น ย่อมคงที่ แน่นิ่ง
เป็นธรรมเอกผุดขึ้น ตั้งมั่น
ดูกรภิกษุทั้งหลาย แม้อย่างนี้ ภิกษุก็ชื่อว่าเจริญกายคตาสติ ฯ
เจริญในธรรมครับ.
# 1 / มหาราชันย์ / 13 ส.ค. 2553 เวลา 08:13 น.
ดูกรภิกษุทั้งหลาย ประการอื่นยังมีอีก .
.....ภิกษุเดินอยู่ ...ก็รู้ชัดว่ากำลังเดิน
.....หรือยืนอยู่ ...ก็รู้ชัดว่ากำลังยืน
.....หรือนั่งอยู่ ...ก็รู้ชัดว่ากำลังนั่ง
.....หรือ นอนอยู่ ...ก็รู้ชัดว่ากำลังนอน
.....หรือเธอทรงกายโดยอาการใดๆ อยู่ ...ก็รู้ชัดว่า กำลังทรงกายโดยอาการนั้นๆ
เมื่อภิกษุนั้นไม่ประมาท มีความเพียร ส่งตนไปใน ธรรมอยู่อย่างนี้
ย่อมละความดำริพล่านที่อาศัยเรือนเสียได้
เพราะละความดำริพล่านนั้นได้
จิตอันเป็นไปภายในเท่านั้น ย่อมคงที่ แน่นิ่ง
เป็นธรรมเอกผุดขึ้น ตั้งมั่น
ดูกรภิกษุทั้งหลาย แม้อย่างนี้ ภิกษุก็ชื่อว่าเจริญกายคตาสติ ฯ .
ดูกรภิกษุทั้งหลาย ประการอื่นยังมีอีก .
.....ภิกษุย่อมเป็นผู้ทำความรู้สึกตัวในเวลาก้าวไปและถอยกลับ
.....ในเวลาแลดู และเหลียวดู ในเวลางอแขน และเหยียดแขน
.....ในเวลาทรงผ้าสังฆาฏิ บาตร และจีวร ในเวลา ฉัน ดื่ม เคี้ยว และลิ้ม ในเวลาถ่ายอุจจาระและปัสสาวะ ในเวลา เดิน ยืน นั่ง นอนหลับ ตื่น พูด และนิ่ง
เมื่อภิกษุนั้นไม่ประมาท
มีความเพียร ส่งตนไปในธรรมอยู่อย่างนี้
ย่อมละความดำริพล่านที่อาศัยเรือนเสียได้
เพราะละความดำริพล่านนั้นได้ จิต
อันเป็นไปภายในเท่านั้น ย่อมคงที่ แน่นิ่ง
เป็นธรรมเอกผุดขึ้น ตั้งมั่น
ดูกรภิกษุทั้งหลาย แม้อย่างนี้ ภิกษุก็ชื่อว่าเจริญกายคตาสติ ฯ.
เจริญในธรรมครับ.
# 2 / มหาราชันย์ / 13 ส.ค. 2553 เวลา 08:18 น.
ดูกรภิกษุทั้งหลาย ประการอื่นยังมีอีก .
.....ภิกษุย่อมพิจารณากายนี้แล
.....ข้างบนแต่พื้นเท้าขึ้นไป
.....ข้างล่างแต่ปลายผมลงมา
.....มีหนังหุ้มอยู่โดยรอบ
.....เต็มด้วยของไม่สะอาดมีประการต่างๆ ว่ามีอยู่ในกายนี้
.....ผม ขน เล็บ ฟัน หนัง เนื้อ เอ็น กระดูก เยื่อในกระดูก
.....ม้าม หัวใจ ตับ พังผืด ไต ปอด ไส้ใหญ่ ไส้น้อย
.....อาหารใหม่ อาหารเก่า ดี เสลด น้ำเหลือง เลือด เหงื่อ
.....มันข้น น้ำตา เปลวมัน น้ำลาย น้ำมูก ไขข้อ มูตร
.....ดูกรภิกษุทั้งหลาย เปรียบเหมือนไถ้มีปากทั้ง ๒ ข้าง
.....เต็มด้วยธัญญชาติต่างๆ ชนิด
.....คือ ข้าวสาลี ข้าวเปลือก ถั่วเขียว ถั่วทอง งา และข้าวสาร
.....บุรุษผู้มีตาดี แก้ไถ้นั้นออกแล้ว
.....พึงเห็นได้ว่า นี้ข้าวสาลี นี้ข้าวเปลือก นี้ถั่วเขียว นี้ถั่วทอง นี้งา นี้ข้าวสาร ฉันใด
.....ดูกรภิกษุทั้งหลาย ฉันนั้นเหมือนกันแล
.....ภิกษุย่อมพิจารณาเห็นกายนี้แล
.....ข้างบนแต่พื้นเท้าขึ้นไป ข้างล่างแต่ปลายผมลงมา
.....มีหนังหุ้มอยู่โดยรอบ
.....เต็มด้วยของไม่สะอาด มีประการต่างๆ ว่ามีอยู่ในกายนี้
.....ผม ขน เล็บ ฟัน หนัง เนื้อ เอ็น กระดูก เยื่อในกระดูก
.....ม้าม หัวใจ ตับ พังผืด ไต ปอด ไส้ใหญ่ ไส้น้อย
.....อาหารใหม่ อาหารเก่า ดี เสลด น้ำเหลือง เลือด เหงื่อ
.....มันข้น น้ำตา เปลวมัน น้ำลาย น้ำมูก ไขข้อ มูตร
เมื่อภิกษุนั้นไม่ประมาท
มีความ เพียร ส่งตนไปในธรรมอยู่อย่างนี้
ย่อมละความดำริพล่านที่อาศัยเรือนเสียได้
เพราะละความดำริพล่านนั้นได้
จิตอันเป็นไปภายในเท่านั้น ย่อมคงที่ แน่นิ่ง
เป็นธรรมเอกผุดขึ้น ตั้งมั่น
ดูกรภิกษุทั้งหลาย แม้อย่างนี้ ภิกษุก็ชื่อว่าเจริญกายคตาสติ
เจริญในธรรมครับ.
# 3 / มหาราชันย์ / 13 ส.ค. 2553 เวลา 11:58 น.
ดูกรภิกษุทั้งหลาย ประการอื่นยังมีอีก .
.....ภิกษุย่อมพิจารณากายนี้แล
.....ตามที่ตั้งอยู่ ตามที่ดำรงอยู่ โดยธาตุว่า มีอยู่ในกายนี้
.....ธาตุดิน ธาตุน้ำ ธาตุไฟ ธาตุลม
.....ดูกรภิกษุทั้งหลาย เปรียบเหมือนคนฆ่าโค
.....หรือลูกมือของคนฆ่าโค ผู้ฉลาด
.....ฆ่าโคแล้วนั่งแบ่งเป็นส่วนๆ ใกล้ทางใหญ่ ๔ แยก ฉันใด
.....ดูกรภิกษุทั้งหลาย ฉันนั้นเหมือนกันแล
.....ภิกษุย่อมพิจารณาเห็นกายนี้แล
.....ตามที่ ตั้งอยู่ ตามที่ดำรงอยู่ โดยธาตุว่า มีอยู่ในกายนี้
.....ธาตุดิน ธาตุน้ำ ธาตุไฟ ธาตุลม
เมื่อภิกษุนั้นไม่ประมาท
มีความเพียร ส่งตนไปในธรรมอยู่อย่างนี้
ย่อมละความดำริพล่านที่อาศัยเรือนเสียได้
เพราะละความดำริพล่านนั้นได้
จิตอันเป็นไปภายในเท่านั้น ย่อมคงที่ แน่นิ่ง
เป็นธรรมเอกผุดขึ้น ตั้งมั่น
ดูกรภิกษุทั้งหลาย แม้อย่างนี้ ภิกษุก็ชื่อว่าเจริญกายคตาสติ
เจริญในธรรมครับ.
# 4 / มหาราชันย์ / 13 ส.ค. 2553 เวลา 11:59 น.
ดูกรภิกษุทั้งหลาย ประการอื่นยังมีอีก .
.....ภิกษุเห็นศพที่เขาทิ้งในป่าช้า
.....อันตายได้วันหนึ่ง หรือสองวัน หรือสามวัน ที่ขึ้นพอง เขียวช้ำ มีน้ำเหลืองเยิ้ม
.....จึงนำเข้ามาเปรียบเทียบกายนี้ว่า
.....แม้กายนี้แล ก็เหมือนอย่างนี้เป็นธรรมดา
.....มีความเป็นอย่างนี้ ไม่ล่วงอย่างนี้ไปได้
เมื่อภิกษุนั้นไม่ประมาท
มีความเพียร ส่งตนไปในธรรมอยู่อย่างนี้
ย่อมละความดำริพล่านที่อาศัยเรือนเสียได้
เพราะละความดำริพล่านนั้นได้
จิตอันเป็นไปภายในเท่านั้น ย่อมคงที่ แน่นิ่ง
เป็นธรรมเอกผุดขึ้น ตั้งมั่น
ดูกรภิกษุทั้งหลาย แม้อย่างนี้ ภิกษุก็ชื่อว่า เจริญกายคตาสติ .
เจริญในธรรมครับ.
# 5 / มหาราชันย์ / 13 ส.ค. 2553 เวลา 12:01 น.
ดูกรภิกษุทั้งหลาย ประการอื่นยังมีอีก .
.....ภิกษุเห็นศพที่เขาทิ้งในป่าช้า อันฝูงกาจิกกินอยู่บ้าง ฝูงแร้งจิกกินอยู่บ้าง ฝูงนกตะกรุมจิกกินอยู่บ้าง
.....หมู่สุนัขบ้านกัดกินอยู่บ้าง หมู่สุนัขป่ากัดกินอยู่บ้าง สัตว์เล็กสัตว์น้อยต่างๆ ชนิดฟอนกินอยู่บ้าง
.....จึงนำเข้ามาเปรียบเทียบกายนี้ว่า แม้กายนี้แล ก็เหมือนอย่างนี้ เป็นธรรมดา
.....มีความเป็นอย่างนี้ ไม่ล่วงอย่างนี้ไปได้
.....เมื่อภิกษุนั้นไม่ประมาท มีความเพียร ส่งตนไปในธรรมอยู่อย่างนี้
.....ย่อมละความดำริพล่านที่อาศัยเรือนเสียได้
.....เพราะละความดำริพล่านนั้นได้
.....จิตอันเป็นไปภายในเท่านั้นย่อมคงที่ แน่นิ่ง
.....เป็นธรรมเอกผุดขึ้น ตั้งมั่น
ดูกรภิกษุทั้งหลาย แม้อย่างนี้ ภิกษุก็ชื่อว่าเจริญกายคตาสติ .
เจริญในธรรมครับ.
# 6 / มหาราชันย์ / 13 ส.ค. 2553 เวลา 12:05 น.
........ดูกรภิกษุทั้งหลาย ประการอื่นยังมีอีก .
.....ภิกษุเห็นศพที่เขาทิ้งในป่าช้า ยังคุมเป็นรูปร่างอยู่ด้วยกระดูก มีทั้งเนื้อและเลือด เส้นเอ็นผูกรัดไว้...
.....เห็นศพที่เขาทิ้งในป่าช้า ยังคุมเป็นรูปร่างด้วยกระดูก ไม่มีเนื้อ มีแต่เลือดเปรอะเปื้อนอยู่ เส้นเอ็นยังผูกรัดไว้...
.....เห็นศพที่เขาทิ้งในป่าช้า ยังคุมเป็นรูปร่างด้วยกระดูก ปราศจากเนื้อ และเลือดแล้ว แต่เส้นเอ็นยังผูกรัดอยู่...
.....เห็นศพที่เขาทิ้งในป่าช้า เป็นท่อนกระดูก ปราศจากเส้นเอ็นเครื่องผูกรัดแล้ว กระจัดกระจายไปทั่วทิศต่างๆ คือ กระดูกมืออยู่ทางหนึ่ง กระดูกเท้าอยู่ทางหนึ่ง กระดูกแข้งอยู่ทางหนึ่ง กระดูกหน้าขาอยู่ทางหนึ่ง กระดูกสะเอวอยู่ทางหนึ่ง กระดูกสันหลังอยู่ทางหนึ่ง กระดูกซี่โครงอยู่ทางหนึ่ง กระดูกหน้าอกอยู่ทางหนึ่ง กระดูกแขนอยู่ทางหนึ่ง กระดูกไหล่อยู่ทางหนึ่ง กระดูกคออยู่ทางหนึ่ง กระดูกคางอยู่ทางหนึ่ง กระดูกฟันอยู่ทางหนึ่ง กะโหลกศีรษะอยู่ทางหนึ่ง
.....จึงนำเข้ามาเปรียบเทียบกายนี้ว่า แม้กายนี้แล ก็เหมือนอย่างนี้เป็นธรรมดา
.....มีความเป็นอย่างนี้ ไม่ล่วงอย่างนี้ไปได้
.....เมื่อภิกษุนั้นไม่ประมาท มีความเพียร ส่งตนไปในธรรมอยู่อย่างนี้
.....ย่อมละความดำริพล่านที่อาศัยเรือนเสียได้
.....เพราะละความดำริพล่านนั้นได้
.....จิตอันเป็นไปภายในเท่านั้น ย่อมคงที่ แน่นิ่ง
.....เป็นธรรมเอกผุดขึ้น ตั้งมั่น
ดูกรภิกษุทั้งหลาย แม้อย่างนี้ ภิกษุก็ชื่อว่า เจริญกายคตาสติ .
เจริญในธรรมครับ.
# 7 / มหาราชันย์ / 13 ส.ค. 2553 เวลา 12:08 น.
ดูกรภิกษุทั้งหลาย ประการอื่นยังมีอีก .
.....ภิกษุเห็นศพที่เขาทิ้งในป่าช้า เป็นแต่กระดูก สีขาวเปรียบดังสีสังข์...
.....เห็นศพที่เขาทิ้งในป่าช้า เป็นท่อนกระดูก เรี่ยราดเป็นกองๆ มีอายุเกินปีหนึ่ง...
.....เห็นศพที่เขาทิ้งในป่าช้า เป็นแต่กระดูก ผุเป็นจุณ จึงนำเข้ามาเปรียบเทียบกายนี้ว่า
.....แม้กายนี้แล ก็เหมือนอย่างนี้เป็นธรรมดา
.....มีความเป็นอย่างนี้ ไม่ล่วงอย่างนี้ไปได้
.....เมื่อภิกษุนั้นไม่ประมาท มีความเพียร ส่งตนไปในธรรมอยู่อย่างนี้
.....ย่อมละความดำริพล่านที่อาศัยเรือนเสียได้
.....เพราะละความดำริพล่านนั้นได้
.....จิตอันเป็นไปภายในเท่านั้น ย่อมคงที่ แน่นิ่ง
.....เป็นธรรมเอกผุดขึ้น ตั้งมั่น
ดูกรภิกษุทั้งหลาย แม้อย่างนี้ ภิกษุก็ชื่อว่าเจริญกายคตาสติ.
เจริญในธรรมครับ.
# 8 / มหาราชันย์ / 13 ส.ค. 2553 เวลา 12:22 น.
..........ดูกรภิกษุทั้งหลาย ประการอื่นยังมีอีก .
.....ภิกษุสงัดจากกาม สงัดจากอกุศลธรรม เข้าปฐมฌาน มีวิตก มีวิจาร มีปีติและสุขเกิดแต่วิเวกอยู่
.....เธอยังกายนี้แล ให้คลุก เคล้า บริบูรณ์ ซาบซ่านด้วยปีติและสุขเกิดแต่วิเวก
.....ไม่มีเอกเทศไรๆ แห่งกายทุกส่วนของเธอที่ปีติและสุขเกิดแต่วิเวกจะไม่ถูกต้อง
.....ดูกรภิกษุทั้งหลาย เปรียบเหมือนพนักงานสรงสนาน หรือลูกมือของพนักงานสรงสนานผู้ฉลาด
.....โรยจุณสำหรับสรงสนานลงในภาชนะสำริดแล้ว เคล้าด้วยน้ำให้เป็นก้อนๆ
.....ก้อนจุณสำหรับสรงสนานนั้น มียางซึม เคลือบ จึงจับกันทั้งข้างในข้างนอก และกลายเป็นผลึกด้วยยาง ฉันใด
.....ดูกรภิกษุทั้งหลาย ฉันนั้นเหมือนกันแล
.....ภิกษุย่อมยังกายนี้แล ให้คลุก เคล้า บริบูรณ์ ซาบซ่านด้วยปีติและสุข เกิดแต่วิเวก
.....ไม่มีเอกเทศไรๆ แห่งกายทุกส่วนของเธอที่ปีติและสุขเกิดแต่วิเวก จะไม่ถูกต้อง
..... เมื่อภิกษุนั้นไม่ประมาท มีความเพียร ส่งตนไปในธรรมอยู่อย่างนี้
.....ย่อมละความดำริพล่านที่อาศัยเรือนเสียได้
.....เพราะละความดำริพล่านนั้นได้
.....จิตอันเป็นไปภายในเท่านั้น ย่อมคงที่ แน่นิ่ง
.....เป็นธรรมเอกผุดขึ้น ตั้งมั่น
.....ดูกรภิกษุทั้งหลาย แม้อย่างนี้ ภิกษุก็ชื่อว่าเจริญกายคตาสติ .
เจริญในธรรมครับ.
# 9 / มหาราชันย์ / 13 ส.ค. 2553 เวลา 12:28 น.
........... ดูกรภิกษุทั้งหลาย ประการอื่นยังมีอีก .
.....ภิกษุเข้าทุติยฌาน มีความผ่องใสแห่งใจภายใน
.....มีความเป็นธรรมเอกผุดขึ้น เพราะสงบวิตกและวิจาร
.....ไม่มีวิตก ไม่มีวิจาร มีปีติและสุขเกิดแต่สมาธิอยู่
.....เธอยังกายนี้แล ให้คลุกเคล้า บริบูรณ์ ซาบซ่านด้วยปีติและสุขเกิดแต่สมาธิ
.....ไม่มีเอกเทศไรๆ แห่งกายทุกส่วนของเธอที่ปีติและสุขเกิดแต่สมาธิจะไม่ถูกต้อง
.....ดูกรภิกษุทั้งหลาย เปรียบเหมือนห้วงน้ำพุ ไม่มีทางระบายน้ำทั้งในทิศตะวันออก ทั้งในทิศตะวันตก
..... ทั้งในทิศเหนือ ทั้งในทิศใต้เลย และฝนก็ยังไม่หลั่งสายน้ำโดยชอบตามฤดูกาล
.....ขณะนั้นแล ธารน้ำเย็นจะพุขึ้นจากห้วงน้ำนั้น
.....แล้วทำห้วงน้ำนั้นเอง ให้คลุกเคล้า บริบูรณ์ ซาบซ่านด้วยน้ำเย็น
.....ไม่มีเอกเทศไรๆ แห่งห้วงน้ำทุกส่วนนั้นที่น้ำเย็นจะไม่ถูกต้อง ฉันใด
.....ดูกรภิกษุทั้งหลาย ฉันนั้นเหมือนกันแล
.....ภิกษุย่อมยังกายนี้แล ให้คลุก เคล้า บริบูรณ์ ซาบซ่านด้วยปีติและสุขเกิดแต่สมาธิ
.....ไม่มีเอกเทศไรๆ แห่งกายทุกส่วนของเธอที่ปีติและสุขเกิดแต่สมาธิจะไม่ถูกต้อง
.....เมื่อภิกษุนั้นไม่ประมาท มีความเพียร ส่งตนไปในธรรมอยู่อย่างนี้
.....ย่อมละความดำริพล่านที่อาศัยเรือนเสียได้
.....เพราะละความดำริพล่านนั้นได้
.....จิตอันเป็นไปภายในเท่านั้น ย่อมคงที่ แน่นิ่ง
.....เป็นธรรมเอกผุดขึ้น ตั้งมั่น
.....ดูกรภิกษุทั้งหลาย แม้อย่างนี้ ภิกษุก็ชื่อว่าเจริญกายคตาสติ .
เจริญในธรรมครับ.
# 10 / มหาราชันย์ / 13 ส.ค. 2553 เวลา 12:30 น.
............ ดูกรภิกษุทั้งหลาย ประการอื่นยังมีอีก .
.....ภิกษุเป็นผู้วางเฉยเพราะหน่ายปีติ มีสติสัมปชัญญะอยู่ และเสวยสุขด้วยนามกาย ย่อมเข้าตติยฌาน
.....ที่พระอริยะเรียกเธอได้ว่า ผู้วางเฉย มีสติ อยู่เป็นสุขอยู่
.....เธอยังกายนี้แล ให้คลุก เคล้า บริบูรณ์ ซาบซ่านด้วยสุขปราศจากปีติ
.....ไม่มีเอกเทศไรๆ แห่งกายทุกส่วนของเธอที่สุขปราศจากปีติจะไม่ถูกต้อง
.....ดูกรภิกษุทั้งหลาย เปรียบเหมือนดอกบัวขาบ หรือดอกบัวหลวง หรือดอกบัวขาว แต่ละชนิด
.....ในกอบัวขาบ หรือในกอบัวหลวง หรือในกอบัวขาว เกิดแล้วในน้ำ เนื่องอยู่ในน้ำ ขึ้นตามน้ำ
.....จมอยู่ในน้ำ อันน้ำเลี้ยงไว้ คลุก เคล้า บริบูรณ์ ซึมซาบด้วยน้ำเย็นจนถึงยอด และเง่า
.....ไม่มีเอกเทศไรๆ แห่งดอกบัวขาบ หรือดอกบัวหลวง หรือดอกบัวขาว ทุกส่วนที่น้ำเย็นจะไม่ถูกต้อง ฉันใด
.....ดูกรภิกษุทั้งหลาย ฉันนั้นเหมือนกันแล
.....ภิกษุย่อมยังกายนี้แล ให้คลุก เคล้า บริบูรณ์ ซาบซ่านด้วยสุขปราศจากปีติ
.....ไม่มีเอกเทศไรๆ แห่งกายทุกส่วนของเธอที่สุขปราศจากปีติจะไม่ถูกต้อง
.....เมื่อภิกษุนั้นไม่ประมาท มีความเพียร ส่งตนไปในธรรมอยู่อย่างนี้
.....ย่อมละความดำริพล่านที่อาศัยเรือนเสียได้
.....เพราะละความดำริพล่านนั้นได้
.....จิตอันเป็นไปภายในเท่านั้น ย่อมคงที่ แน่นิ่ง
.....เป็นธรรมเอกผุดขึ้น ตั้งมั่น
......ดูกรภิกษุทั้งหลาย แม้อย่างนี้ ภิกษุก็ชื่อว่าเจริญกายคตาสติ .
เจริญในธรรมครับ.
# 11 / มหาราชันย์ / 13 ส.ค. 2553 เวลา 12:32 น.
............ดูกรภิกษุทั้งหลาย ประการอื่นยังมีอีก .
.....ภิกษุเข้าจตุตถฌานอันไม่มีทุกข์ ไม่มีสุข เพราะละสุขละทุกข์ และดับโสมนัสโทมนัสก่อนๆ ได้
.....มีสติบริสุทธิ์เพราะอุเบกขาอยู่ เธอย่อมเป็นผู้นั่งเอาใจอันบริสุทธิ์ผุดผ่องแผ่ไปทั่ว กายนี้แล
.....ไม่มีเอกเทศไรๆ แห่งกายทุกส่วนของเธอที่ใจอันบริสุทธิ์ผุดผ่องจะไม่ถูกต้อง
.....ดูกรภิกษุทั้งหลาย เปรียบเหมือนบุรุษนั่งเอาผ้าขาวคลุมตลอดทั้งศีรษะ
.....ไม่มีเอกเทศไรๆ แห่งกายทุกส่วนของบุรุษนั้นที่ผ้าขาวจะไม่ถูกต้อง ฉันใด
.....ดูกรภิกษุทั้งหลาย ฉันนั้นเหมือนกันแล
.....ภิกษุย่อมเป็นผู้นั่งเอาใจอันบริสุทธิ์ผุดผ่องแผ่ไปทั่วกายนี้แล
.....ไม่มีเอกเทศไรๆ แห่งกายทุกส่วนของเธอที่ใจอันบริสุทธิ์ผุดผ่องจะไม่ถูกต้อง
.....เมื่อภิกษุนั้นไม่ประมาท มีความเพียร ส่งตนไปในธรรมอยู่อย่างนี้
.....ย่อมละความดำริพล่านที่อาศัยเรือนเสียได้
.....เพราะละความดำริพล่านนั้นได้
.....จิตอันเป็นไปภายในเท่านั้น ย่อมคงที่ แน่นิ่ง
.....เป็นธรรมเอกผุดขึ้น ตั้งมั่น
..... ดูกรภิกษุทั้งหลาย แม้อย่างนี้ ภิกษุก็ชื่อว่าเจริญกายคตาสติ .
เจริญในธรรมครับ.
# 12 / มหาราชันย์ / 13 ส.ค. 2553 เวลา 12:35 น.
............ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุไรๆ ก็ตาม .
.....เจริญกายคตาสติแล้ว ทำให้มากแล้ว
.....ชื่อว่าเจริญและทำให้มากซึ่งกุศลธรรมส่วนวิชชาอย่างใดอย่างหนึ่ง
.....อันรวมอยู่ในภายในด้วย
.....ดูกรภิกษุทั้งหลาย เปรียบเหมือนบุคคลไรๆ ก็ตาม
.....นึกถึงมหาสมุทรด้วยใจแล้ว ชื่อว่านึกถึงแม่น้ำน้อยที่ไหลมาสู่สมุทรสายใดสาย หนึ่งอันรวมอยู่ในภายในด้วย ฉันใด
.....ดูกรภิกษุทั้งหลาย ฉันนั้นเหมือนกันแล
.....ภิกษุไรๆ ก็ตาม เจริญกายคตาสติแล้ว ทำให้มากแล้ว
.....ชื่อว่าเจริญและทำให้มาก ซึ่งกุศลธรรมส่วนวิชชาอย่างใดอย่างหนึ่งอันรวมอยู่ในภายในด้วย
เจริญในธรรมครับ.
# 13 / มหาราชันย์ / 13 ส.ค. 2553 เวลา 12:37 น.
ดูกรภิกษุทั้งหลาย .
.....กายคตาสติอันภิกษุเสพแล้วโดยมาก
.....เจริญแล้ว ทำให้มากแล้ว ทำให้เป็นดุจยานได้แล้ว
.....ทำให้เป็นพื้นที่ตั้งแล้ว ให้ดำรงอยู่เนืองๆ แล้ว
.....อบรมแล้ว ปรารภสม่ำเสมอดีแล้ว พึงหวังอานิสงส์ ๑๐ ประการนี้ คือ
(๑) อดกลั้นต่อความไม่ยินดีและความยินดีได้ ไม่ถูกความไม่ยินดีครอบงำ ย่อมครอบงำความไม่ยินดีที่เกิดขึ้นแล้วอยู่ด้วย
(๒) อดกลั้นต่อภัยและความหวาดกลัวได้ ไม่ถูกภัยและความหวาดกลัวครอบงำ ย่อมครอบงำภัยและความหวาดกลัว ที่เกิดขึ้นแล้วอยู่ด้วย
(๓) อดทน คือเป็นผู้มีปรกติอดกลั้นต่อความหนาว ความร้อน ความหิว ความกระหาย
.....ต่อสัมผัสแห่งเหลือบ ยุง ลม แดด และ สัตว์เสือกคลาน
.....ต่อทำนองคำพูดที่กล่าวร้าย ใส่ร้าย
.....ต่อเวทนาประจำสรีระที่เกิดขึ้นแล้ว
.....อันเป็นทุกข์กล้า เจ็บแสบ ไม่ใช่ความสำราญ
.....ไม่เป็นที่ชอบใจ พอจะสังหารชีวิตได้
(๔) เป็นผู้ได้ฌาน ๔ อันเกิดมีในมหัคคตจิต เครื่องอยู่สบายในปัจจุบัน ตามความปรารถนา ไม่ยาก ไม่ลำบาก
(๕) ย่อมแสดงฤทธิ์ได้เป็นอเนกประการ คือ คนเดียวเป็นหลายคนก็ได้
.....หลายคนเป็นคนเดียวก็ได้
.....ปรากฏตัวหรือหายตัวไปนอกฝา นอกกำแพง นอกภูเขาได้ไม่ติดขัด เหมือนไปในที่ว่างก็ได้
.....ทำการผุดขึ้นและดำลงในแผ่นดินเหมือนในน้ำก็ได้
.....เดินบนน้ำไม่แตกเหมือนเดินบนแผ่นดินก็ได้
.....เหาะไปในอากาศโดยบัลลังก์เหมือนนกก็ได้
.....ใช้อำนาจทางกายไปจนถึงพรหมโลกก็ได้
(๖) ย่อมฟังเสียงทั้งสอง คือ เสียงทิพย์และเสียงมนุษย์
.....ทั้งที่ไกลและ ที่ใกล้ได้ด้วยทิพยโสตธาตุ อันบริสุทธิ์ ล่วงโสตของมนุษย์
(๗) ย่อมกำหนดรู้ใจของสัตว์อื่น และบุคคลอื่นได้ ด้วยใจ
.....คือ จิตมีราคะก็รู้ว่าจิตมีราคะ หรือจิตปราศจากราคะก็รู้ว่าจิตปราศจากราคะ
.....จิตมีโทสะก็รู้ว่าจิตมีโทสะ หรือจิตปราศจากโทสะก็รู้ว่าจิตปราศจากโทสะ
.....จิตมีโมหะก็รู้ว่าจิตมีโมหะ หรือจิตปราศจากโมหะก็รู้ว่าจิตปราศจากโมหะ
.....จิตหดหู่ก็รู้ว่าจิตหดหู่
.....จิตฟุ้งซ่านก็รู้ว่าจิตฟุ้งซ่าน
.....จิตเป็นมหัคคตะก็รู้ว่าเป็นมหัคคตะหรือจิตไม่เป็นมหัคคตะก็รู้ว่าจิตไม่เป็นมหัคคตะ
.....จิตยังมีจิตอื่นยิ่งกว่าก็รู้ว่าจิตยังมีจิตอื่นยิ่งกว่า หรือจิตไม่มีจิตอื่นยิ่งกว่าก็รู้ว่าจิตไม่มีจิตอื่นยิ่งกว่า
.....จิตตั้งมั่นก็รู้ว่าจิตตั้งมั่น หรือจิตไม่ตั้งมั่นก็รู้ว่าจิตไม่ตั้งมั่น
.....จิตหลุดพ้นแล้วก็รู้ว่าจิตหลุดพ้นแล้ว หรือจิตยังไม่หลุดพ้นก็รู้ว่าจิตยังไม่หลุดพ้น
(๘) ย่อมระลึกถึงขันธ์ ที่อยู่อาศัยในชาติก่อนได้เป็นอเนกประการ คือ
..... ระลึกได้ชาติหนึ่งบ้าง สองชาติบ้าง สามชาติบ้าง สี่ชาติบ้าง ห้าชาติบ้าง สิบชาติบ้าง
.....ยี่สิบชาติบ้าง สามสิบชาติบ้าง สี่สิบชาติบ้าง ห้าสิบชาติบ้าง ร้อยชาติบ้าง
พันชาติบ้าง แสนชาติบ้าง หลายสังวัฏกัปบ้าง หลายวิวัฏกัปบ้าง หลายสังวัฏวิวัฏกัปบ้าง
.....ว่าในชาติโน้น เรามีชื่ออย่างนี้ มีโคตรอย่างนี้ มีผิวพรรณอย่างนี้ มีอาหารอย่างนี้
.....เสวยสุขและทุกข์อย่างนี้ มีกำหนดอายุเท่านี้
.....เรานั้นเคลื่อนจากชาตินั้นแล้ว บังเกิดในชาติโน้น
.....แม้ในชาตินั้น เราก็มีชื่ออย่างนี้ มีโคตรอย่างนี้
.....มีผิวพรรณอย่างนี้ มีอาหารอย่างนี้
.....เสวยสุขและทุกข์อย่างนี้ มีกำหนดอายุเท่านี้
.....เรานั้นเคลื่อนจากชาตินั้นแล้ว จึงเข้าถึงในชาตินี้
.....ย่อมระลึกขันธ์ที่อยู่อาศัยในชาติก่อนได้เป็นอเนกประการ
.....พร้อมทั้งอาการ พร้อมทั้งอุเทศ เช่นนี้
(๙) ย่อมมองเห็นหมู่สัตว์กำลังจุติ กำลังอุปบัติ
.....เลว ประณีต มีผิวพรรณดี มีผิวพรรณทราม
.....ได้ดี ตกยาก ด้วยทิพยจักษุอันบริสุทธิ์ ล่วงจักษุของมนุษย์ ฯลฯ
.....ย่อมมองเห็นหมู่สัตว์ที่กำลังจุติ กำลังอุปบัติ
.....เลว ประณีต มีผิวพรรณดี มีผิวพรรณทราม
.....ได้ดี ตกยาก ด้วยทิพยจักษุอันบริสุทธิ์ ล่วงจักษุของมนุษย์
.....ย่อมทราบชัดว่าหมู่สัตว์ผู้เป็นไปตามกรรม เช่นนี้ . .
(๑๐) ย่อมเข้าถึงเจโตวิมุตติ ปัญญาวิมุตติ อันหาอาสวะมิได้
.....เพราะอาสวะทั้งหลายสิ้นไป
.....ทำให้แจ้งเพราะรู้ยิ่งด้วยตนเอง ในปัจจุบันอยู่ ดังนี้
ดูกรภิกษุทั้งหลาย กายคตาสติอันภิกษุเสพแล้วโดยมากเจริญแล้ว
.....ทำให้มากแล้ว ทำให้เป็นดุจยานได้แล้ว
.....ทำให้เป็นพื้นที่ตั้งแล้ว ให้ดำรงอยู่เนือง ๆ แล้ว
.....อบรมแล้ว ปรารภสม่ำเสมอดีแล้ว
.....พึงหวังอานิสงส์ ๑๐ ประการได้ ดังนี้แล
พระผู้มีพระภาคได้ตรัสพระภาษิตนี้แล้ว ภิกษุเหล่านั้นต่างชื่นชมยินดีพระภาษิตของพระผู้มีพระภาคแล .
เจริญในธรรมครับ.
# 14 / มหาราชันย์ / 13 ส.ค. 2553 เวลา 12:39 น.
