กลอนดอกสร้อย .. รำพึงในวัฏฏสงสาร : กวีธรรมะ

กลอนดอกสร้อย .. รำพึงในวัฏฏสงสาร

หิ่งห้อยน้อย 28 ม.ค. 2555

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้น
ผู้ซึ่งไกลจากกิเลส ตรัสรู้ชอบด้วยพระองค์เอง

๐ วัง เอ๋ย วังเวง
หง่างเหง่ง เสียงระฆัง ดังขับขาน
ตะวันลับ ขอบฟ้า มาเนิ่นนาน
หลายกัปกาล หลายเวลา พาทุกข์ทน

๐ ตะวันเริ่ม จะลับ ดับลงแล้ว
เสียงเจื้อยแจ้ว แห่งรัตติกาล ขานอีกหน
จุติแล้ว อุบัติขึ้น ในบัดดล
หมุนและเวียน เปลี่ยนหน วนวัฏฏ์เอยฯ

เจริญในธรรม เจ้าค่ะ

๐ กาล เอ๋ย กาลเวลา
ไปข้างหน้า มิย้อนกลับ ลับเลยหาย
จะสุข ทุกข์ เศร้า ดีใจ ไม่เคยคลาย
เวลานั้น ไม่เคยกลาย ไม่รอรา

๐ ปัจจุบัน มาครอง มองไม่เห็น
ไม่เคยเป็น ปัจจุบัน นั่นปัญหา
จิตปุถุชน ที่ยังไร้ ญาณปัญญา
ได้แต่วิ่ง ตามเวลา น่าเศร้าเอยฯ

เจริญในธรรม เจ้าค่ะ

# 1 / หิ่งห้อยน้อย / 28 ม.ค. 2555 เวลา 09:47 น.

ผู้ไม่ประมาท .. อยู่เหนือเวลา

๐ ต้องขึ้นมา อยู่เหนือเวลา เหนือประมาท
ก็จะเห็น ความพลั้งพลาด เหนือวิสัย
น้อมพุทธคุณ อุ่นเกล้า ปลุกเร้าใจ
ก้าวต่อไป ไม่ประมาท ไม่พลาดเอย

เจริญในธรรม เจ้าค่ะ

# 2 / หิ่งห้อยน้อย / 28 ม.ค. 2555 เวลา 10:52 น.

๐ นักเอ๋ย นักรบ
เจ้าสยบ สัตรูร้าย ที่จองผลาญ
ได้สำเร็จ รวดเร็ว ไม่เสียกาล
มิต้องใช้ เวลานาน เปลืองเวลา

บัณฑิตผู้ ไม่ประมาท ไม่พลาดพลั้ง
ไม่ดึงรั้ง กิเลส เหตุตัณหา
เพียรประหาร ไม่รอ กาลเวลา
ได้ชื่อว่า ผู้ไม่พลาด ประมาทเอยฯ

เจริญในธรรม เจ้าค่ะ

# 3 / หิ่งห้อยน้อย / 29 ม.ค. 2555 เวลา 16:52 น.

พลาดพลั้ง เพราะพลั้งพลาด

๐ พลาด เอย พลาดพลั้ง
ขาดสิ่งรั้ง ยั้งใจ ให้สู่ชั่ว
เพราะธุลี ในนัยน์ตา พาเมามัว
ช่างน่ากลัว มัวระเริง หลงกามา

มองโลกผิด เฝ้าแต่คิด ทำอย่างไร
ความสดใส ให้ชีวิต ชิดหรรษา
ทำอย่างไร ได้ลาภ ยศ สุข ฐานา
เพิ่มอัตตา มัวเมา น่าเศร้าเอยฯ

เจริญในธรรม เจ้าค่ะ

# 4 / หิ่งห้อยน้อย / 1 ก.พ. 2555 เวลา 16:35 น.

ขออภิวาทพระผู้มีพระภาคเจ้า นมัสการพระธรรม นอบน้อมพระสงฆ์

สวัสดีคุณ "หิ่งห้อยน้อย" ครับ
เข้ามาอ่านเก็บไว้เตือนใจ ขอร่วมแต่งด้วยนะครับ(แต่แต่งไม่เก่งเท่าไหร่)

น่าเอ๋ย น่าฟัง
เสียงระฆังแห่งความจริงอันล้ำค่า
เป็นสื่อนำแสดงแฝงธรรมมา
เสียงแห่งกาลเวลาใช่ทั้งปวง

แม้นประมาทพลาดพลั้งยังคิดว่า
กาลเวลาอันสุขสมคือแดนสรวง
มินำพาว่ากามาคือสิ่งลวง
คงติดบ่วงโอฆะวัฏฏะเอย

คิดเหมือนที่คุณหิ่งห้อยน้อยปรารภเลยครับ ความจริงสิ่งที่เป็น "อกาลิโก"
จะเอาสมมติบัญญัติทางโลกที่ชื่อว่า "ยุคสมัย" มาตัดสินไม่ได้เลยเพราะ
โดยปรมัติแล้ว ไม่เคยมีตั้งแต่แรก แต่ตั้ง กำหนดหรือทำสัญญาการสื่อสารเฉพาะ
กลุ่มขึ้นมาเอง(ซึ่งจะเปลี่ยนแปลงไปตามสิ่งที่เรียกว่า ยุคสมัย) สิ่งอันเป็นที่นิยม
ก็ได้รับการยอมรับ สิ่งใดไม่เป็นที่นิยมก็ไม่เป็นที่ยอมรับ สุดท้ายความจริงมีแค่สิ่งเดียว
คือ สัญญาอนัตตา สังขาราอนัตตา(แต่ก่อนที่จะเป็นอนัตตาจะผ่านอนิจจังและทุกขังมาก่อน)
คือ เป็นไปอย่างอิสระในตัวเอง ไม่ขึ้นอยู่กับการบังคับบัญชาของผู้ใดหรือสิ่งใด
ถ้าไม่สมมติกันขึ้นมาเองแต่แรก ความจริงแท้น่าจะปรากฏ

# 5 / คืนถิ่น / 3 ก.พ. 2555 เวลา 13:46 น.

๐ น่าเอ๋ย น่าฟัง
เสียงระฆัง จากคืนถิ่น ยินกันทั่ว
หลงระเริง ในกามา ช่างน่ากลัว
เย้ยยะยั่ว ให้มัวเมา พาเขลาไป

ติดวัตถุ ติดกาม ติดคามเหย้า
ติดตัวเรา ของเรา จักทำไฉน
เกิดตัวตน สักกาย หมายเอาไว้
จึงเวียนว่าย อยู่ใน วัฏฏะเอยฯ

ขอบพระคุณท่านคืนถิ่นเจ้าค่ะ

เจริญในธรรม เจ้าค่ะ

# 6 / หิ่งห้อยน้อย / 8 ก.พ. 2555 เวลา 22:51 น.

เปิดอ่านหน้านี้ 5597

แสดงความคิดเห็น

• ขอเชิญชวนชาวร้อยเอ็ดร่วมบุญทอดกฐิน

• 3 บทสวดมนต์ รับอรุณ สวดมนต์ทุกเช้า เพื่อความสงบ ร่มเย็น

• 🙏🙏🙏ขอเชิญร่วมทำบุญ โครงการต่อบุญต่อศักดิ์ บูรณปฏิสังขรณ์ยกอุโบสถ วัดเที่ยงพิมลมุข (วัดใหม่บางขวัญ) จ.ฉะเชิงเทรา เนื่องจากตัวโบสถ์เก่ามีระดับต่ำกว่ามาตรฐาน และการบูรณปฏิสังขรณ์อุโบสถใหม่ทั้งหลัง สำหรับผู้ร่วมทำบุญ 999 บาท รับ เ

• มรรค 8 ( อัฏฐังคิกมรรค )

• ...ขอพร...

• ๓๐.ปางปลงกัมมัฏฐานหรือปางชักผ้าบังสุกุล