..แค่ธุลี..
ธุลีเถ้า อัฐิ ที่คร่าคร่ำ
ใครใคร่จำ เจ้าแท้ แน่ไฉน
กาลพ้นผ่าน นานปี ไม่มีใคร
จะพอใจ ไหว้กราบ ตราบเท่านาน
เถ้าอัฐิ ธาตุกรุเก่า เขารู้หรือ
เก่าคร่ำครึ ครั้งปางบรรพ์ อันลูกหลาน
ร้อยพันปี มีใคร ใคร่ต้องการ
น้อมดวงมาลย์ น้อยนิด คิดถึงเธอ.
มัจจุมาร มาจ้อง มองหาเจ้า
ลูกหลานเล่า เขารั้ง ฤๅพลั้งเผลอ
ไม่นานนี้ แล้วหนอ ก็ต้องเจอ
โอ้เพื่อนเกลอ เธอครวญร้อง นองน้ำตา
หยุดประมาท พลาดท่า ตัณหาเถิด
เบื่อตายเกิด เถิดใจ รู้ไว้หนา
น้อมคำตรัส ชัดแจ้ง แห่งวิชชา
ก่อนเจ้าลา โลกลับ ดับมลาย..

..อุบาสกเปี๊ยก..