วัดกลาง เป็นพระอารามหลวงชั้นตรีชนิดสามัญ[1] ตั้งอยู่เลขที่ 47 ถนนกาฬสินธุ์ ตำบลกาฬสินธุ์ อำเภอเมืองกาฬสินธุ์ จังหวัดกาฬสินธุ์ สร้างขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 2387 ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมา เมื่อวันที่ 4 สิงหาคม พ.ศ. 2480 และได้รับการสถาปนาขึ้นเป็นพระอารามหลวงชั้นตรี ชนิดสามัญเมื่อ วันที่ 31 พฤษภาคม พ.ศ. 2521 เป็นวัดสังกัดคณะสงฆ์มหานิกาย ตั้งอยู่บนพื้นที่ 7 ไร่ 2 งาน 55 ตารางวา เป็นวัดที่มีเฉพาะพื้นที่ตั้งวัดเท่านั้น ไม่มีธรณีสงฆ์ หรือ กัลปนา โดยประดิษฐานพระพุทธสัมฤทธิ์นิรโรคันตราย หรือหลวงพ่อองค์ดำ

ตามทะเบียนวัดของคณะกรรมการสงฆ์อำเภอเมืองกาฬสินธุ์ จังหวัดกาฬสินธุ์ บันทึกไว้ว่า วัดกลางสร้างเมื่อ พ.ศ. 2389 แต่ไม่ปรากฏหลักฐานเกี่ยวกับผู้สร้างและเจ้าอาวาสรูปแรก วัดกลางมีความเจริญรุ่งเรืองบ้าง ตกต่ำบ้างผลัดเปลี่ยนกันตามยุคตามสมัย ครั้งถึงในสมัย พระครูกาฬสินธวาจารย์ทิสังฆปาโมกข์ (อ้ม) และพระครูกาฬสินธวาจารย์ (ติ่ง) เป็นเจ้าอาวาส ก็เจริญก้าวหน้ามาโดยลำดับ จนถึงสมัยพระธรรมวงศาจารย์ (สุข สุขโณ) เจ้าอาวาสรูปก่อน ได้จัดการพัฒนาวัดทั้งด้านวัตถุ การศึกษา และการปฏิบัติธรรมรุดหน้ามาโดยตลอด มีเสนาสนะสิ่งปลูกสร้างถาวรมาตรฐานและถูกต้องตามแบบศิลปะของไทย ที่สวยงามมาก ภายในวัดสะอาดร่มรื่น เหมาะแก่การปฏิบัติศาสนกิจ เป็นวัดตัวอย่างของบรรดาวัดทั้งหลายที่มีในเขตจังหวัดกาฬสินธุ์ มีการศึกษาทั้งคดีโลกและคดีธรรมเหมาะสมกับสมัยนิยม ได้รับการยกย่องจากประชาชนตลอดมาตั้งแต่อดีตจนถึงสมัยพระเทพปัญญาเมธี   

พระอุโบสถ   

พระพุทธรูปปางมารวิชัย พระประธานในพระอุโบสถ   

พระวิหารพระพุทธสัมฤทธิ์นิรโรคันตราย (หลวงพ่อองค์ดำ)   

พระพุทธสัมฤทธิ์นิรโรคันตราย (หลวงพ่อองค์ดำ)   

วัดกลาง กาฬสินธุ์   

หอระฆัง   

อาคารเสนาสนะ วัดกลาง   

พระธรรมวงศาจารย์ (สุข สุขโณ)   

หอกลอง