บทกวี สู่ฝัน วันสดใส
อักษรไทย รายเรียง เคียงกันเอ๋ย
สู่ทางธรรม นำไทย ให้ได้เชย
วิมุตเผย โผล่ผลุด หยุดอบาย

หยุดเถิดหยุด ยื้อยุด เรื่องมิจฉา
อวิชชา พาทุกข์ เรื่องสุขหาย
ความโง่งม จมจู่ อยู่เหมือนตาย
วางอบาย ได้สุข ไม่ทุกข์นาน

ประตูหก ยกตั้ง ยั้งไว้คิด
ผัสสะติด ผิดหลง ลงขนาน
ตั้งตัวรู้ ที่ใจ ให้ชำนาญ
ฝึกการอ่าน จิตตน จนเข้าใจ

ฝึกจนเห็น ให้เป็น เช่นไตรลักษณ์
ใจประจักษ์ มักคุ้น วุ่นหวั่นไหว
อนิจจัง ไม่เที่ยง ไม่ว่าใคร
ทุกขังใน ทุกสิ่ง ที่ยึดเอา

อนัตตา ตัวตน คนทั้งหลาย
ไม่มีกาย มีตน อย่าโง่เขลา
อย่าไปยึด ไปติด คิดมั่วเอา
กายเป็นเรา เง่าโง่ โอ้นิจจา

วางให้สิ้น ตัวตน พ้นทุกข์แน่
มิเปลี่ยนแปร แท้เที่ยง ไม่มุสา
วางมันทิ้ง ไปเถิด อวิชชา
แสวงหา ธรรมา พานิพพาน