ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้น
                     ผู้ซึ่งไกลจากกิเลส ตรัสรู้ชอบด้วยพระองค์เอง




ธรรมรับอรุณ วันธรรมสวนะ ... แรม ๘ ค่ำ เดือน ๑๑
กาเลน ธมฺมสฺสวนํ เอตมฺมํคลมุตฺตมํ

-:- ธรรมที่ต้องพิจารณาอยู่เนืองๆ -:-

๏ มวลบรรดา หมู่มนุษย์ สุดประเสริฐ
ถือกำเนิด เกิดกายา มารังสรรค์
ย่อมไม่พ้น แก่ เจ็บ ตาย ทั่วหน้ากัน
ต้องพลัดพราก จากกัน ตายหรือเป็น

๏ แต่ละคน มีกรรม : เป็นของตน
ไม่สับสน ทายาทกรรม ทำให้เห็น
เป็นแดนเกิด เป็นพันธุ์เผ่า เนาลำเค็ญ
บ้างทุกข์เข็ญ บ้างร่มเย็น เป็นเพราะกรรม

๏ กรรมนั้นเป็น ที่พึ่ง ที่อาศัย
ทำกรรมใด ผลกรรม นำอุปถัมภ์
ทำกรรมดี ผลดี ย่อมน้อมนำ
ทำกรรมชั่ว มั่วถลำ กรรมชั่วดล ๚



เจริญในธรรม เจ้าค่ะ