สุขไดไหนเล่าเท่านิพพาน
..สุขอื่นใด ไหนเล่า เท่านิพพาน
ความลำคราญ ทุกข์ร้อน ดับสลาย
บ่งไห้รู้ กระจ่างแล้ว เกิดแก่ตาย
ทุกข์มลาย หายสิ่น ดับดิ้นไป
... เหลือเพียงจิต โดดเด่น เป็นสง่า
เปล่งนภา เจิดจรัส สงัดหล
บ่อได้หลง กฎแห่งกรรม ที่เวียนวน
นำพาตน หลุดพ้น จากบ่วงกรรม..
สิ่งภายนอก..ไปยึดไว้..ก็หน่ายเหลือ
ใจเอื้อเฟื้อ..เผื่อแผ่ไป..แพร่ไพศาล
เหลือดีไว้....แก่หมูชน....เป็นพยาน
แม้ถึงกาล...ลาลับโลก...ไม่โศกใจ
สร้างบุญไว้..ก่อนตัวตาย..ไม่พลาดพลั้ง
ไม่ต้องนั่ง...รอลูกหลาน..สร้างทานให้
เพราะไม่รู้.......ว่าจะได้.......ในวันใด
ทำเองได้...ก่อนชีพวาย...ได้ของจริง
