
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้น
ผู้ซึ่งไกลจากกิเลส ตรัสรู้ชอบด้วยพระองค์เอง
[๑๑๓] ดูกรภิกษุทั้งหลาย
ม้าอาชาไนยตัวเจริญ ๔ จำพวกนี้มีปรากฏอยู่ในโลก
๔ จำพวกเป็นไฉน คือ
ม้าอาชาไนยตัวเจริญบางตัวในโลกนี้ พอเห็นเงาปะฏักเข้าก็ย่อมสลด ถึงความสังเวชว่า
วันนี้นายสารถีผู้ฝึกม้าจักให้เราทำเหตุอะไรหนอ เราจักตอบแทนแก่เขาอย่างไร
ดูกรภิกษุทั้งหลาย
ม้าอาชาไนยตัวเจริญบางตัวในโลกนี้ แม้เห็นปานนี้ก็มี นี้เป็นม้าอาชาไนยตัว
เจริญที่ ๑ มีปรากฏอยู่ในโลก ฯ

เจริญในธรรม เจ้าค่ะ
ความสลด สังเวช เกิดเมื่อได้ยิน
เปรียบม้าเห็นเงาปฏัก
๐ ยินข่าวการพรากของ . ปุถุชน
ดวงจิตก่นทุกข์ทน ...... ทุกข์แล้ว
จิตสลด สังเวช หม่น .... ในจิต ยิ่งแล
ตั้งไว้ซึ่งเพียรแกล้ว ..... มิประมาทในธรรม
๐ ดุจม้าอาชาไนยเห็น .. เงาปฏัก
เกิดขนผองกลัวนัก ...... สลดยิ่ง
คิดสนองปองตระหนัก .. ต่อเจ้า ของเฮย
มิยอมปฏักร้ายทิ้ง ....... คมก่ายกรายตน
เจริญในธรรม เจ้าค่ะ
# 1 / หิ่งห้อยน้อย / 12 ก.ค. 2554 เวลา 02:48 น.
ดูกรภิกษุทั้งหลาย
บุรุษอาชาไนยผู้เจริญ ๔ จำพวก มีปรากฏอยู่ในโลกฉันนั้นเหมือนกัน
๔ จำพวกเป็นไฉน คือ
บุรุษอาชาไนยผู้เจริญบางคนในโลกนี้ได้ฟังว่า
ในบ้านหรือในนิคมโน้นมีหญิงหรือชายถึงความทุกข์ หรือทำกาลกิริยา
เขาย่อมสลด ถึงความสังเวชเพราะเหตุนั้น เป็นผู้สลดแล้ว
เริ่มตั้งความเพียรไว้โดยแยบคาย มีใจเด็ดเดี่ยว
ย่อมกระทำให้แจ้งซึ่งปรมสัจจะด้วยนามกาย
และเห็นแจ้งแทงตลอดด้วยปัญญา
ม้าอาชาไนยตัวเจริญพอเห็นเงาปะฏัก
ย่อมสลดถึงความสังเวช แม้ฉันใด
เรากล่าวบุรุษอาชาไนยผู้เจริญนี้เปรียบฉันนั้น
ดูกรภิกษุทั้งหลาย
บุรุษอาชาไนยผู้เจริญบางคนในโลกนี้
แม้เห็นปานนี้ก็มีนี้เป็นบุรุษอาชาไนยผู้เจริญที่ ๑ มีปรากฏอยู่ในโลก ฯ
เจริญในธรรม เจ้าค่ะ
# 2 / หิ่งห้อยน้อย / 12 ก.ค. 2554 เวลา 02:56 น.
ความสลดสังเวช เกิดเมื่อได้เห็น
เปรียบม้าถูกแทงด้วยปฏักเพียงปลายขุมขน
๐ ยินข่าวการพรากของ .. ปุถุชน
จิตมิกรายสู่ความหม่น .... สลดเศร้า
แต่ครั้นเมื่อได้ยล ......... สลดยิ่ง สังเวชนา
เร่งเพียรเพื่อพ้นเขลา .... มุ่งเข้านิพพาน
๐ เปรียบม้าเห็นเงาปฏัก . บ่พรั่น ใดเอย
ครั้นสัมผัสขุมขนพลัน .... กลับสะท้าน
ลนลานตามเจ้าของนั่น ... เจตนา ยิ่งนอ
บ่ให้คมปฏักคว้าน ........ ทิ่มเนื้อสลดสยอง
เจริญในธรรม เจ้าค่ะ
# 3 / หิ่งห้อยน้อย / 13 ก.ค. 2554 เวลา 00:57 น.
อีกประการหนึ่ง
บุรุษอาชาไนยผู้เจริญบางคนในโลกนี้
ไม่ได้ฟังว่าในบ้านหรือในนิคมโน้น มีหญิงหรือชายถึงความทุกข์ หรือทำกาลกิริยา
แต่เขาเห็นหญิงหรือชายผู้ถึงความทุกข์ หรือ ทำกาลกิริยาเอง
เขาจึงสลด ถึงความสังเวชเพราะเหตุนั้น
เป็นผู้สลดแล้ว เริ่มตั้งความเพียรไว้โดยแยบคาย
มีใจเด็ดเดี่ยวย่อมกระทำให้แจ้งซึ่งปรมสัจจะด้วยนามกาย
และเห็นแจ้งแทงตลอดด้วยปัญญา
ม้าอาชาไนยตัวเจริญถูกแทงด้วยปะฏักที่ขุมขนย่อมสลด
ถึงความสังเวช แม้ฉันใดเรากล่าวบุรุษอาชาไนยผู้เจริญนี้เปรียบฉันนั้น
ดูกรภิกษุทั้งหลาย
บุรุษอาชาไนยผู้เจริญบางคนในโลกนี้
แม้เห็นปานนี้ก็มี นี้เป็นบุรุษอาชาไนยผู้เจริญที่ ๒ มีปรากฏอยู่ในโลก ฯ
เจริญในธรรม เจ้าค่ะ
# 4 / หิ่งห้อยน้อย / 13 ก.ค. 2554 เวลา 01:11 น.
ความสลด สังเวช เกิดเมื่อทุกข์นั้นเกิดกับญาติตน
เปรียบม้า ถูกแทงด้วยปฏักถึงผิวหนัง
๐ แม้ได้ยิน และได้เห็น .. การพลัด พรากเอย
จิตนั้นมิไหวสะบัด ......... ต่อเชื้อ
แต่เมื่อเกิดกับญาติชัด .... สลดแท้ สังเวชตาม
เร่งเพียร เพื่อบุญเกื้อ ..... กุศลสล้างสร้างมรรค์
๐ เปรียบม้าบ่พรั่นเงา ..... ปฏักคม
แม้สะกิดขุมขนข่ม ........ บ่พรั่น
ปฏักแทงผิวระบม ......... จึ่งสะท้าน หวั่นนา
เนื้อระริกสาดสั่น .......... ยอมแล้วสารถี
เจริญในธรรม เจ้าค่ะ
# 5 / หิ่งห้อยน้อย / 17 ก.ค. 2554 เวลา 15:25 น.
อีกประการหนึ่ง
บุรุษอาชาไนยผู้เจริญบางคนในโลกนี้ ไม่ได้ฟังว่าในบ้านหรือในนิคมโน้น
มีหญิงหรือชายถึงความทุกข์ หรือทำกาลกิริยา
และไม่ได้เห็นหญิงหรือชายผู้ถึงความทุกข์ หรือทำกาลกิริยาเอง
แต่ญาติหรือสาโลหิตของเขาถึงความทุกข์ หรือทำกาลกิริยา
เขาจึงสลด ถึงความสังเวชเพราะเหตุนั้น
เป็นผู้สลดแล้ว เริ่มตั้งความเพียรไว้โดยแยบคาย
มีใจเด็ดเดี่ยว ย่อมกระทำให้แจ้งซึ่งปรมสัจจะด้วยนามกาย
และเห็นแจ้งแทงตลอดด้วยปัญญา
ม้าอาชาไนยตัวเจริญถูกแทงผิวหนังจึงสลด ถึงความสังเวช แม้ฉันใด
เรากล่าวบุรุษอาชาไนยผู้เจริญนี้เปรียบฉันนั้น
ดูกรภิกษุทั้งหลาย
บุรุษอาชาไนยผู้เจริญบางคนในโลกนี้แม้เห็นปานนี้ก็มี
นี้เป็นบุรุษอาชาไนยผู้เจริญที่ ๓ มีปรากฏอยู่ในโลก ฯ
เจริญในธรรม เจ้าค่ะ
# 6 / หิ่งห้อยน้อย / 17 ก.ค. 2554 เวลา 15:43 น.
ความสลด สังเวช เกิดเมื่อทุกข์นั้นเกิดกับตน
เปรียบม้าถูกแทงด้วยปฏักถึงกระดูก
๐ ทุกข์ใครเกิดขึ้นแล้ว . ไกลตน
ทั้งได้ยินแลยล ......... มิไห้
ญาติล้มหายตายหม่น ... มิพรั่น จิตนอ
แต่เกิดกับตัวไซร้ ........ สลดแล้วสังเวชตาม
๐ เปรียบม้าถูกปฏักถึง .. กระดูกใน
เลือดโกรกหลั่งรินไหล .. ทุกข์ยิ่ง
จึ่งยอมสยบทุกท่าไซร้ .. ยอมแล้ว นายเอย
จักเดิน หรือให้วิ่ง ........ ทำเพื่อพ้นกาล
เจริญในธรรม เจ้าค่ะ
# 7 / หิ่งห้อยน้อย / 18 ก.ค. 2554 เวลา 01:55 น.