.
 "รักษาใจของตนให้ดี"

" .. ต่อนี้ไปพึงพากันตั้งใจ "สำรมใจของตนให้ดี" อยาปล่อยใจไปทางอื่น เพราะใจนี้รักษายากเหลือเกิน "ขอให้พากันพากเพียรพยายามรักษาใจดวงนี้ให้มันได้"

การปฏิบัติธรรมในพุทธศาสนานี้ "ความหมายมุ่งหมายก็เพื่อให้รักษาใจดวงนี้แหละ" ให้มันตั้งมั่นอยู่ในบุญในกุศล อย่าให้มันไปตั้งมั่นอยู่ในบาปอกุศล เพราะว่าบุญกุศลกับบาปกรรมนี่ เป็นคู่ศัตรูกันมาตั้งแต่ไหนแต่ไรเลยทีเดียว

ถ้าหากว่า "ตนเองไม่ฝึกตัวเองให้ตั้งมั่นอยู่ในบุญในคุณแล้ว บาปอกุศลมันก็จะมีอำนาจเหนือจิตใจนี้" มันเป็นคู่แข่งกันมาแต่ไหนแต่ไร "แต่ว่ามีใจเป็นประมุขประธานของบุญและบาป" สุดแล้วแต่ใจน้อมไปทางไหน

"เมื่อใจน้อมไปทางบาป บาปมันก็มีกำลังขึ้นในใจ ถ้าใจน้อมไปทางบุญกุศล กุศลก็มีกำลังขึ้นในใจ" ก็มันเป็นอย่างนั้น จิตของปุถุชนผู้ยังไม่ได้บรรลุถึงโลกุตตรธรรมเนี่ย .. "

"จิตเป็นของฝึกยาก"
หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ