หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย



คนส่วนมากไม่ค่อยเพ่งมาพิจารณาตัวเอง มักจะส่งใจไปเพ่งพิจารณาแต่คนอื่นนู่น นั่นแหละที่ได้ทะเลาะวิวาทกัน ต่างคนต่างก็เพ่งไปหากันและกัน เพ่งไปในทางดีบ้าง ทางไม่ดีบ้าง อย่างนี้ล่ะเมื่อเพ่งเข้าไปวิตกวิจารณ์มากๆเข้าไปก็อดไม่ได้ ก็ต้องไปเปล่งออกทางวาจา ตำหนิติเตียนกันไป ว่าร้ายกันไป นี่เรียกว่าคนลืมตัว

คนไม่ได้ทวนกระแสจิตเข้ามาพิจารณาตัวเองก็ย่อมจะไปมองเห็นตั้งแต่โทษของคนอื่น มองไม่เห็นโทษของตัวเอง ถ้าหากว่าใครมาทวนกระแสจิตเข้ามาภายในนี้แล้วมาเพ่งดูตัวเองว่า ตนเองน่ะก็ยังมีกิเลสอยู่ ยังมีเวลาพลั้งเผลออยู่ บางคราวก็คิดดี บางคราวก็คิดชั่ว ฉันใดแม้คนอื่นที่เขาก็ยังละกิเลสไม่ได้เหมือนกันล่ะกับตนนี่ ถ้าหากว่าเขาเผลอตัว เขาแสดงบทชั่วออกมาเราก็ให้นึกถึงตัวเองน่ะ ถึงคราวเราเผลอตัวแสดงบทชั่วออกไปก็มี ไม่ใช่มีแต่คนอื่นเขา นึกถึงเขากับเรามาเทียบกันอย่างนี้แล้วเราก็ให้อภัยตอบได้ ถ้าไม่นึกไม่พิจารณาเทียบเคียงกันอย่างนี้แล้ว มันจะไม่ยอมให้อภัยแก่คนอื่น ไอ้คนเรามันเป็นอย่างนั้นเรื่องมันน่ะ