พระคุณใด ใครเล่า เท่าพ่อแม่
จะรักเรา เที่ยงแท้ เกินท่านได้
สละสุข ทุกข์ท้น แทบขาดใจ
ยังทนไหว ไม่ท้อ พ่อแม่เรา
ยามลูกทุกข์ แม่สะท้อน นอนสะอื้น
พ่อก็กลืน น้ำตา อุราเศร้า
คิดถึงลูก ทำเพื่อลูก เป็นร่มเงา
หวังเพียงเจ้า ลูกทุกคน พ้นบ่วงภัย
ตั้งแต่เล็ก รอดพ้น จนเติบกล้า
เสียน้ำตา ให้กับลูก ไปเท่าไหร่
ไม่เคยคิด ทวงคืน ประการใด
มีแต่ให้ มีแต่ห่วง ดวงชีวา
พระคุณท่าน นั้นมากล้น จนมิอาจ
จะประกาศ และแทนคุณ ให้สมค่า
ทั้งสมุทร สุดแผ่นดิน สิ้นนภา
บวกชีวิต ยังน้อยกว่า ค่าน้ำนม