...เมื่อครั้งอยู่ที่เชียงใหม่ ท่านพระอาจารย์มั่น (ภูริทัตโต) จำพรรษาอยู่บนเขากับพวกมูเซอ มีท่านพระมหาทองสุก (สุจิตฺโต) อยู่เป็นเพื่อนสหธรรมมิก (หลวงปู่มหาทองสุก สุจิตฺโต) อยู่ใกล้ที่พักเป็นลำธาร มีน้ำไหลตลอดปี อาศัยน้ำที่นั้นใช้อุปโภคและบริโภค

มีนาคราชตนหนึ่ง ชื่อว่า สุวรรณนาคราช อาศัยอยู่ที่ลำธารนั้น พร้อมด้วยบริวาร นาคราชตนนี้เคยเป็นน้องชายท่านพระอาจารย์มั่น (ภูริทัตโต) มาหลายภพหลายชาติ ด้วยความสับสนแห่งภพจึงมาเกิดเป็นนาคราช เขารักเคารพและให้การอารักขาเป็นอย่างดี เวลาเดินจงกรมจะมาอารักขาตลอด จนกว่าจะเลิกเดิน

หลายวันต่อมา นาคนั้นหายไป เกิดฝนไม่ตกร้อนอบอ้าว ข้าวไร่เริ่มขาดน้ำไม่งอกงาม เหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นประมาณ ๑๕-๑๖ วัน จึงได้เห็นหน้านาคนั้น

ท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต ถามว่า " หายไปไหน " ?
สุวรรณนาคราช ตอบ " ไปขัดตาทัพอยู่ปากทาง (ลำธาร) ลงสู่แม่น้ำปิง "
ท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต " ทำไม " ?
สุวรรณนาคราช " มีนาคอันธพาลตนหนึ่งอาศัยอยู่แถวนั้นจะเข้ามา เลยไม่มีโอกาสแต่งฝน มัวแต่ไปขัดตาทัพอยู่ "
ท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต " ให้เขาเข้ามาเป็นไร เพราะเป็นนาคเหมือนกัน "
สุวรรณนาคราช " ไม่ได้ เข้ามาแล้วมารังแกข่มเหงเบียดเบียนบริวาร "
ท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต " เป็นไปได้หรือ "
สุวรรณนาคราช " ก็เหมือนมนุษย์และสัตว์ทั่วๆ ไปนั่นแหละ พวกอันธพาลก็มักจะล้ำแดนของกันและกัน เราต้องต่อสู้ป้องกันตัว "

ท่านฯ จึงรู้ว่า อันนี้เป็นลักษณะของสัตว์ ผู้มีอวิชชาเป็นตัวเหตุ โลกจึงวุ่นวาย

ช่วงเย็นฝนตกอย่างหนักจนถึงสว่าง น้ำในลำธารเต็มไปหมด ข้ามไปบิณฑบาตไม่ได้ พระมหาทองสุก (สุจิตฺโต) คิดได้ จึงเอาไม้ไผ่มาปักเรียงกัน เอาเถาวัลย์ที่ชาวบ้านนำมาทำกุฏิมาผูกกับต้นไม้ฝั่งนี้ จับปลายข้างหนึ่ง ลอยตัวข้ามน้ำไปผูกไว้กับอีกต้นฝั่งโน้น แล้วกลับมานำบริขารของท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต และของตนเองข้ามไปฝั่งโน้น แล้วกลับมาพาท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต แล้วก็ประคองไปตามราวไม้ไผ่ ข้ามฝั่งทั้งขาไปและขากลับ

แปลกแต่จริง ขาไปผูกเถาวัลย์ ท่านพระมหาทองสุก (สุจิตฺโต) จับไปตามราว และขากลับลอยคอไป พอตอนนำท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต ไปและกลับ ปรากฏว่าเหมือนเดินเหยียบไปบนแผ่นหิน มีน้ำประมาณแค่เข่าเท่านั้น

ท่านมหาทองสุก (สุจิตฺโต) เล่าว่า " เราไม่ได้คิดอะไรมาก คิดแต่ความปลอดภัยเท่านั้น "
ตกตอนเย็น เมื่อเห็นสุวรรณนาคราช มาอารักขา ท่านอาจารย์มั่น ภูริทัตโต ถามว่า " ทำไมให้ฝนตกมากนัก "
สุวรรณนาคราช ว่า " ห้ามเขาไม่ฟัง เพราะละเลยมานาน "
ท่านอาจารย์มั่น ภูริทัตโต ว่า " ทำให้เราลำบาก "
สุวรรณนาคราช " ท่านก็เดินบนหลังข้าพเจ้าไปสบายอยู่นี่ "
ท่านอาจารย์มั่น ภูริทัตโต ก็บอกว่า " เราก็ไม่ว่าพวกท่านดอก บ่นไปเฉยๆ อย่างนั้นล่ะ..."


หนังสือ " รำลึกวันวาน " อันเป็นบันทึกของ หลวงตาทองคำ จารุวัณโณ เกี่ยวกับเกร็ดประวัติและปกิณกธรรมของหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

ภาพ : หลวงปู่มหาทองสุก สุจิตฺโต