เรื่องที่ ๑๙ : เรื่องของกาม

เรื่องของศีลข้อ ๓ ยังไม่จบนะครับ ตอนนี้จะเป็นตอนสุดท้าย มาฟัง ท่าน พ.อ.ปิ่น มุทุกันต์ อรรถาธิบายต่อเลยครับ ท่านบอกว่า "ในบรรดาภพที่เกิดของสัตว์ มีอยู่ภพหนึ่ง เรียกว่า กามภพ สัตว์โลกที่เกิดอยู่ในกามภพ พากันเสพกาม ติดอยู่ในกาม แต่ก็แบ่งออกเป็น ๓ พวก หรือ ๓ ชั้น คือ

- พวกชั้นต่ำ มีกามเป็นใหญ่
- พวกชั้นกลาง สังวรในกาม
- พวกชั้นสูง เว้นจากกาม

พวกชั้นต่ำ คือพวกตกเป็นทาสของอารมณ์ ประพฤติตามความใคร่ ไม่มีข้อใดที่จะต้อง สังวรในเรื่องนี้ ได้แก่พวกสัตว์ที่ต่ำกว่ามนุษย์ลงไป ซึ่งไม่มีความอาย ไม่มีข้อยกเว้น

พวกชั้นกลาง รู้จักสังวรในกาม คือมีการควบคุมจิต แม้จะมีความใคร่ในกาม ก็ยังรู้จักเว้นสิ่ง ที่ควรเว้น ไม่ปล่อยตามอารมณ์ ได้แก่พวกมนุษย์สามัญ

พวกชั้นสูง ได้แก่พวกประพฤติพรหมจรรย์ งดเว้นการเสพกาม

ความผิดในกามนั้น อาจเกิดขึ้นในพวกชั้นกลางกับชั้นสูงเท่านั้น ส่วนพวกชั้นต่ำ คือพวก เดรัจฉาน ไม่มีข้อใดที่ถือว่าเป็นความผิดในกาม เพราะต่ำที่สุดอยู่แล้ว พวกชั้นกลางนั้นจะ ผิดในกามก็ต่อเมื่อไปประพฤติอย่างพวกชั้นต่ำเข้า คือ กระทำโดยไม่ยกเว้นกาลเทศะและ บุคคลอันตนจะพึงเว้น ส่วนพวกชั้นสูง จะผิดในเรื่องนี้ก็ต่อเมื่อ ตนไปทำอย่างพวกชั้นกลาง เข้า

เบญจศีลข้อที่ ๓ นี้ คือห้ามพวกชั้นกลาง ซึ่งได้แก่ พวกคฤหัสถ์ชาวบ้านเรา ไม่ให้ทำตัว เป็นพวกชั้นต่ำ ซึ่งเขาไม่ใช่ชั้นเดียวกับเรา กามนั้น ถ้าจะเปรียบก็ เหมือนน้ำ คนที่ใจต่ำ ให้ กามพาไปทำความชั่วต่างๆ เหมือนคนที่จมอยู่ใต้น้ำ อาจตาย เพราะน้ำ ส่วนคนที่รู้จักสังวร ในกาม คือผู้รักษาศีลข้อกาเม เหมือนคน ที่ว่ายน้ำอยู่บนผิวน้ำ ปลอดภัยกว่าพวกจม อยู่ใต้น้ำ ส่วนพวกที่เว้นจากกาม เหมือนคนที่ขึ้นจากน้ำ ยืนอยู่บนฝั่งแล้ว ปลอดภัยในเรื่อง จมน้ำตาย ท่านล่ะ อยู่ในจำพวกไหน ?

เมื่อว่าโดยรวบยอด คนทุกคนย่อมดำรงอยู่ในฐานะชั้นกลางแล้ว ชั้นกลางเป็นชั้นของมนุษย์ เพราะฉะนั้น การสังวรในกามจึงเป็นมนุษยธรรม ระวัง อย่าให้ตกลงไปสู่ชั้นที่ต่ำกว่ามนุษย์ เป็นอันขาด โดยเฉพาะชายหญิง ควรจะมีความ เห็นอกเห็นใจกันให้มากที่สุด ฝ่ายหญิงก็พึง รู้ว่า การนอกใจเป็นการเชือดเฉือน ใจชายร้ายแรงกว่าสิ่งใด

โบราณท่านย่อมว่า
- หนามแทงเล็บ......ชายร้อง
- เห็บกัดหู................ชายครวญ
- เมียมีชู้...................ชายอกสามศอกก็ทนไม่ได้

และฝ่ายชายก็พึงทราบว่า การนอกใจภรรยานั้น เป็นการบดขยี้จิตใจของเขา ที่โหดร้ายสุด ประมาณ น้ำใจหญิงท่านย่อมว่า
"เสียทองเท่าหัว ก็ไม่ยอมเสียผัวให้แแก่ใคร"