"เป็นผู้สำรวมในศีลนั้นเองแหละ"

" .. "ธรรมดาผู้เป็นบัณฑิต ผู้มีปัญญา ผู้เปียมไปด้วยเมตตากรุณาก็ย่อมไม่เบียดเบียนบุคคลอื่นและสัตว์อื่น" ย่อมสำรวมกายวาจาของตนด้วยดี "ไม่ให้ไปกระทบกระทั่งกับบุคคลอื่นและสัตว์อื่น" อย่างนี้

เมื่อพระองค์เจ้าทรงแสดงมาถึงบทนี้ "ก็แสดงว่าเป็นผู้สำรวมในศีลนั้นเองแหละ ความมุ่งหมายผู้ฟังก็ย่อมรู้โด้ ก็ย่อมมีศรัทธามั่นในศีลลงไป" พยายามรักษาเจตนาในใจของตนไว้เสมอว่า "ไม่ให้มีเจตนาคิดเบียดเบียนบุคคลอื่นและสัตว์อื่นเลย"

เมื่อบุคคลได้มาบำเพ็ญทานการกคล "พร้อมด้วยการวิรัติละเว้นจากบาป โทษมลทินต่าง ๆ ดังกล่าวมานนเช่นนี้แล้ว" ก็ย่อมจะได้รับอานิสงส์ผล ทั้งในปัจจุบันและเบื้องหน้า "ในปัจจุบันนี้ก็เป็นผู้มากไปด้วยบริษัท บริวาร มิตร ญาติ สหาย ไม่มีใครแสดงตนเป็นศัตรูเลย"

เพราะว่าเป็นผู้มีใจคอกว้างขวาง "ไม่ตระหนี่ในสมบัติข้าวของที่ได้มา แบ่งส้น ปันส่วนให้คนยากคนจนไป" เพราะฉะนั้นมันจึงไม่มีใครคิดอิจฉา เบียดเบียนเลย "ก็ย่อมอยู่ด้วยความเป็นผูไม่มีเวรไม่มีภัย อันนี้เป็นอานิสงส์ในปัจจุบัน" ซึ่งมองเห็นได้ชัด ๆ

"เมื่อละโลกนี้ไปแล้วก็ย่อม บันเทิงในสวรรค์ ย่อมได้เสวยผลแห่งบุญกุศลที่ทำมาไว่ในชาตินี้" โดยไม่ต้องได้ทำไร่ไถนา ไม่ได้ทำการค้าขาย เหมือนอย่างมนุษย์โลกอันนี้ บุญกุศลหากเนรมิตสมบัติพ้สํสถานต่างๆ ให้ตามต้องการ .. "

ธรรมโอวาทหลวงปู่เหรียญ
พระสุธรรมคณาจารย์ (หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ)