"เป็นของสัตว์เดียรัจฉานเหมือนกัน"

" .. มีชายหนุ่มจากต่างจังหวัดไกลสามสี่คนเข้าไปหาหลวงปู่ ขณะที่ท่านนั่งพักผ่อนอยู่ที่มุขศาลาการเปรียญ ดูอากัปกิริยาของเข้าแล้วคงคุ้นเคยกับ พระนักเลงองค์ใดองค์หนึ่งมาก่อนแล้ว ลังเกตุจากการนั่ง การพูดเขานั่งตามสบาย พูดถามถนัด ยิ่งกว่านั้นเขาคงเข้าใจว่า "หลวงปู่องค์นี้คงสนใจกับเรื่องเครื่องรางของขลังอย่างดี" เขาพูดถึงชื่อเกจิอาจารย์อื่น ๆ ว่า ให้ของดีของวิเศษแก่ตนหลายอย่าง

"ในที่สุดก็งัดเอาของมาอวดกันเอง" ต่อหน้าหลวงปู่ "คนหนึ่งมีเขี้ยวหมูตัน คนหนึ่งมีเขี้ยวเสือ อีกคนมีนอแรด" ต่างคนต่างอวดอ้างว่าของตนดีวิเศษอย่างนั้นอย่างนี้ มีคน หนึ่งเอ่ยว่า "หลวงปู่ฮะ อย่างไหนแน่ดีวิเศษกว่ากันฮะ"

หลวงปู่ก็อารมณ์รื่นเป็นพิเคษยิ้ม ๆ แล้วว่า ..
"ไมมีดี ไม่มีวิเศษอะไรหรอก เป็นของสัตว์เดียรัจฉานเหมือนกัน"

"หลวงปู่ฝากไว้"
หลวงปู่ดูลย์ อตุโล