"คิดไม่ถึง"

" .. "สำนักปฏิบัติแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นสาขาของหลวงปู่นั่นเอง" อยู่ด้วยกันเฉพาะพระประมาณห้าหกรูป "อยากจะเคร่งครัดเป็นพิเศษ ถึงขั้นสมาทานไม่พูดจากันตลอดพรรษา" คือไม่ให้มีเสียงเป็นคำพูดออกจากปากใคร ยกเว้นการสวดมนต์ทำวัตร หรือสวดปาฏิโมกข์เท่านั้น

ครั้นออกพรรษาแล้ว พากันไปกราบหลวงปู่เล่าถึงการ ปฏิบัติอย่างเคร่งของพวกตนว่า "นอกจากปฏิบัติข้อวัตร อย่างอื่นแล้ว สามารถหยุดพูดได้ตลอดพรรษาอีกด้วย"

หลวงปู่ฟังแล้วยิ้มหน่อยหนึ่ง พูดว่า ..

"ดีเหมือนกัน เมื่อไม่พูดก็ไม่มีโทษทางวาจา แต่ที่ว่าหยุดพูดได้นั้น เป็นไปไม่ได้หรอก" นอกจากพระอริยบุคคลผู้เข้านิโรธสมาบัติขั้นละเอียด ดับสัญญา เวทนาเท่านั้นแหละที่ไม่พูดได้ "นอกนั้นพูดทั้งวันทั้งคืน ยิ่งพวกที่ตั้งปฏิญาณว่า ไม่พูดนั้นแหละยิ่งพูดมากกว่า" เพียงแต่ไม่ออกเสียงให่คนอื่นได้ยินเท่านั้นเอง .. "

"หลวงปู่ฝากไว้"
หลวงปู่ดูลย์ อตุโล