.
 "ปัจจัตตัง รู้จำเพาะตน"

" .. พวกศรัทธาได้ยินได้ฟังแล้วก็ให้พากันตั้งใจทำ มันไม่อยู่ที่อื่นหนา ไม่ได้ไปหาเอาที่อื่นหนา อยู่จำเพาะใคร จำเพาะเรานี่หนา ไม่ได้ไปคว้าเอาที่ไหนดอก "ธรรมน่ะ ยกขึ้นก็ปะไปโลด เห็นไปโลด นึกขึ้นก็เห็นไปโลด" แล้วก็คุมสติเอา "มันจะรู้เอง ปัจจัตตังน่ะ สันทิฏฐิโก จะเห็นเองนั่น อกาลิโก ไม่อ้างกาลอ้างเวลา"

จิตของเราจะหายจากราคะแล้ว "ก็รู้จำเพาะตน จิตเรายังมีราคะก็จะรู้" จิตมีโทสะก็จะรู้ หายจากโทสะก็จะรู้ จิตมีโมหะ ความหลงงมงายก็จะรู้ จิตหายโมหะก็จะรู้ "จิตหดหู่ก็จะรู้ จิตฟุ้งซ่านก็จะรู้" รู้แล้วก็จะได้จัดการแก้ไข รู้ก็ดี จะได้เพิ่มศรัทธา "รีบเร่งความเพียรเข้าอีก เอาละ พากันทำเอา" ไม่อ้างที่อ้างฐานดอก อยู่ที่ไหนก็ได้ เวลามันสงบ มันก็จะมีอยู่นั่นแหละ .. "

"อนาลโยวาทะ"
(หลวงปู่ขาว อนาลโย)
จัดพิมพ์เป็นธรรมทาน โดย
นพ.อวย – ม.ร.ว. ส่งศรี เกตุสิงห์ พ.ศ. ๒๕๒๘