"ตนเป็นคติของตน"

" .. ที่มักกล่าวว่า "คนนั้นพาไปดี คนนี้พาไปไม่ดีนั้นไม่ถูก" ไม่มีผู้ใด จะพาใครไปไหนได้ นอกจากเจ้าตัวจะเป็นผู้พาตัวเองไป ผู้อื่นเป็นเพียงส่วนประกอบเท่านั้น "ถ้าตัวเองไม่พาตัวเองไปดีแล้ว ก็ไม่มีผู้อื่นใดจะสามารถนำตนไปดีได้อย่างแน่นอน"

เช่น "มีผู้ชวนให้ทำบุญทำกุศล ถ้าตัวเองไม่ยอมเห็นด้วยก็จะไม่ทำบุญทำกุศล ต้องตัวเองยอมเห็นด้วยจึงจะทำ" ไม่ว่าในเรื่องใดทั้งนั้น ถ้าตัวเองไม่เห็นดีเห็นงามตามไปด้วยแล้วก็ไม่มี ผู้ใดจะมานำไปได้ "ท่านจึงว่าตนเป็นคติของตน"

"ถ้าชอบจะพาตนเองไปสู่ที่ดีที่สว่าง ไม่ใช่ที่ชั่วที่มืด" ก็ต้องรู้ว่าผู้นำคือตนเองนั้นจะต้องรู้สู่ทางไปสู่ที่ดีที่สว่างให้ถนัด ชัดแจ้ง ไม่เช่นนั้นก็จะพาไปไม่ถูกนั้น "ก็คือต้องรู้ว่าทำอย่างไรจะไปสู่ที่ดีที่สว่างได้" ไม่หลงไปสู่ที่ชั่วที่มืด .. "

"สมเด็จท่านสอน ๒๕๒๘"
สมเด็จพระสังฆราชเจ้า กรมหลวงวชิรญาณสังวร
สมเด็จพระญาณสังวรฯ (สุวฑฺฒโน)