.
 "ของอัศจรรย์อยู่ในจิต"

" .. "การภาวนาสำคัญมาก" เพราะฉะนั้นพระพุทธเจ้าจึงสอนเน้นหนักเรื่องการภาวนา "การภาวนานี้ค้นคว้าดูโลกธาตุ บ่อเกิดแห่งความเกิดแก่เจ็บตาย ความทุกข์ความลำบากทั้งหลายของสัตว์โลก ไปรวมอยู่ที่ใจ"

"จิตตภาวนา" เข้าจุดนี้แล้วเรียกว่าเข้าหารากแก้วของมัน พิจารณาภาวนาแล้วมันจะค่อยกระจายออก ๆ "เรื่องภาวนานี่อัศจรรย์ คิดดูตัวเราเองทำไมไปอัศจรรย์เจ้าของได้" ก็มันเป็นชัด ๆ จะไม่ให้อัศจรรย์ยังไง

จนถึงขนาดออกอุทานเลยว่า "โอ้โห จิตของเรานี้ทำไมถึงได้อัศจรรย์เอานักหนา" ทั้งสว่างไสวเวิ้งว้างไปหมด "เป็นของอัศจรรย์อยู่ในจิต" ได้ขึ้นอุทานนะเวลาภาวนาไป ถ้าธรรมะขั้นสูงกว่านั้นก็เรียกว่ามันจะติด .. "

หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน 

http://www.luangta.com/thamma/thamma_talk_text.php?ID=4200&CatID=2