.
 "จิตที่ฝึกดีแล้วนำสุขมาให้"

" .. การที่บุคคลปล่อยให้จิตใจตกไปในทางบาปอกุศล มันก็เร่าร้อน เมื่อมันเร่าร้อน มันมัวหมองอยู่ในปัจจุบันชาตินี้ "แล้วไม่เพียรชำระให้มันผ่องใสสะอาด เมื่อละโลกนี้ไปสู่โลกหน้า มันก็มีแต่ทุกข์นั่นแหละติดตามไป"

มันทำใจให้เศร้าหมอง ขุ่นมัว อยู่ในปัจจุบันนี้แล้ว "มีบาปอกุศล ครอบงำอยู่นี้แล้ว จะเอาความสุขมาแต่ไหน" ก็มีแต่ความ ทุกข์ติดตามไป ไปเกิดที่ไหนก็เป็นทุกข์อยู่ในที่นั้น

ตรงกันข้ามกับบุคคลผู้ไม่ละความเพียร แม้จะเป็นนักบวชก็ดี เป็นคฤหัสถ์ก็ดี "ผู้ใดรู้อย่างว่านี้แล้ว ก็พยายามรักษาจิตใจของตนให้สะอาด ไม่ให้คิดไปทางบาปอกุศล ให้ตั้งมั่นยินดีอยู่ในกองการกุศลความดี" ที่ตนใช้กายทำ ใช้วาจาพูดเสมอไป

เมื่อใจมันยินดีในบุญกุศลแล้ว "ก็เบื่อบาป ก็ละบาปไป บุญกุศลเกิดขึ้นในใจ" ก็ขจัดบาปอกุศลหรือกิเลสต่าง ๆ อันครอบงำจิตใจออกไป "ใจก็ผ่องใสสะอาด" อย่างที่เคยพูดมาบ่อยๆ อยู่นั่นแหละ .."

"โอวาทธรรม"
พระสุธรรมคณาจารย์ (หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ)