"ภพชาติ สังขารขันธ์ห้า เป็นภัยใหญ่"

" .. นั่นแหละ "พิจารณาฝึกจิต สอนจิตให้จิตมีสติ ปัญญา ฉลาดรู้เท่าต่อธาตุขันธ์" จะได้ไม่หวั่นไหวไปตามขันธ์ เมื่อชรา พยาธิ มรณะมาถึงแล้วข้างหน้าโน้น "ภัยใหญ่นั้น เราศึกษารู้ แล้วก็ปล่อยวางได้ไม่หวั่นไหวไปตามภพชาติสังขารนั้น" ก็อยู่ด้วยความสุขสบายใจ

ต่อแต่นั้น "เมื่อเราฝึกในการเจริญเดินจงกรม ยืน ภาวนา นั่งสมาธิ ไหว้พระสวดมนต์คงที่ก้าวหน้าอยู่อย่างนั้น" จะช้าหรือเร็วก็ท่ากันอยู่อย่างนั้น "แล้วก็พิจารณาภพชาติ สังขาร ขันธ์ ๕ น้อมลงสู่ไตรลักษณ์เราพิจารณาแล้ว พิจารณาเล่า"

ประมวลเข้ากันทั้งสมถกรรมฐานและวิปัสสนา "กรรมฐานขั้นเหตุ" อันนี้เป็นขั้นเหตุนะเจ้า "เป็นการฝึกจิต อบรมจิต สอน จิต ทรมานจิต ให้จิตมีสติ ให้จิตมีปัญญา ฉลาดรู้ต่อภพขาติ สังขารอยู่ทุกเมื่อ จะได้ไม่หวั่นไหว" เห็นเป็นอย่างนั้น "จิตนั้นก็กลัวเหมือนเต่าหนีไฟ" ธรรมดาว่าเต่าเพ็กมันอยู่ในดงป่าใหญ่ เมื่อไฟไหม้ป่า โอ๋มันก็รีบหนีไฟนะ ไปเลยรีบคลานลงสู่ หนองนํ้าใหญ่นั่นแหละ เพราะกลัวไฟไหม้ อันนี้ฉันใด "พระโยคาวจรทั้งหลายก็ฉันนั้น กลัวว่าภพชาติ สังขารอันนี้แหละ เป็นภัยใหญ่" .. "

"ธรรมพเนจร"
หลวงปู่จันทา ถาวโร