"การให้ชีวิต ไม่คิดเบียดเบียน"

" .. สามเณรรูปหนึ่งที่อยู่ปฏิบัติธรรมกับครูอาจารย์ "มีความประสงค์จะไปเยี่ยมบ้าน ที่อยู่ห่างไกลออกไป" ได้ไปกราบลาอาจารย์ "ท่านผู้เป็นอาจารย์นั้นปฏิบัติธรรมจริงจนได้อำนาจจิตอัศจรรย์ สามารถล่วงรู้เหตุการณ์ที่จะเกิดแก่ชีวิตของศิษย์สามเณรได้" เมื่อสามเณรมาขออนุญาต "ก็อนุญาตด้วยดี" ด้วยความรู้ด้วยว่า "สามเณรจะไม่ได้กลับมาอีกแล้ว เพราะหมดอายุแล้ว"

แต่วันหนึ่ง "สามเณรก็กลับมาท่านผู้เป็นอาจารย์แปลกใจที่สิ่งที่รู้เห็นว่าจะจากไปไม่กลับมิได้เป็นความจริง" จึงขอให้สามเณรเล่าเรื่องระหว่างการเดินทางกลับบ้านโดยตลอด สามเณรเล่าถึงเหตุการณ์ตอนหนึ่งว่า "ขณะเดินไปนั้นพบปลาตัวหนึ่งเกยแห้งกำลังใกล้ตาย สามเณรได้ซ้อนไปปล่อยในน้ำ ปลาก็มีกำลัง มีชีวิตรอดอยู่ได้และสามเณรเองก็พ้นจากความตาย"

"การให้ชีวิตจึงมีผลอัศจรรย์ทันที ถ้าเป็นการให้ชีวิต โดยไม่เป็นผู้ทำลายเสียเอง ผลย่อมยิ่งใหญ่กว่า กำลังของศีลย่อมปรากฏให้เห็นเป็นอัศจรรย์ยิ่งกว่าแน่นอน" โดยเฉพาะการทำให้ชีวิตตนเองยืนยาวอยู่

"เพียงชีวิตหนึ่งกำลังตกอยู่ในอันตรายมหันต์ถึงกำลังจะจบสิ้น ผู้พบเห็นไม่ดูดาย ยื่นมือเข้าช่วยประคับประคองชีวิตนั้น ผลบุญก็ยังใหญ่ยิ่ง" สามารถยังชีวิตให้สวัสดีได้ "การตั้งจิตคิดให้ชีวิตสัตว์ทั้งหลายพ้นจากการถูกเบียดเบียน ย่อมมีผลบุญยิ่งใหญ่กว่า" อย่างประมาณมิได้ .. "

"แสงส่องใจ ส.ค.ส. ๒๕๔๑"
สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช พระองค์ที่ ๑๙
(ขอบคุณท่านเจ้าของรูปภาพ)