สั่งสมุทร
สั่งสมุทรให้หยุดโล้คลื่น
สุดฝืนสั่งได้ฤาไฉน
สั่งอารมณ์ให้หยุดแกว่งไกว
หยุดใคร่หยุดอยากยากเย็น
หากลมฝนยังโหมกรรโชก
พายุโบกโถมพัดซัดกระเซ็น
หวั่นไหวในกลิ่น-รส-ฟัง-เห็น
ปั้นแต่งเป็นอารมณ์ร่ำไป
ดั่งคลื่นคล้อยลอยล่องท่องสมุทร
เกิดผุดแตกดับวับไหว
เผลอไผลไม่เท่าทันกายใจ
พรูพัดกวัดไกวใจขึ้นลง
สงบนิ่งดิ่งลึกระลึกรู้
หลบอยู่อ่าวในเลิกใหลหลง
เกาะสติปราการด่านมั่นคง
คลื่นอารมณ์พัดผิวแค่ริ้วลม
เกลียวคลื่น โลมไล้ ทะยอยซัด
ดั่งหัตถ มารมา ให้เห็น
คลื่นทะยอย ซัดฝั่ง เพราะจำเป็น
คลื่นกระเซ็น กระทบฝั่ง เพราะพลั้งไป
ดุจจิต ของตน หม่นหมอง
ครวญคร่ำำ ร่ำร้อง ฝืนได้ไฉน
พลัดพราก จากสิ่งรัก ยากตัดใจ
คลื่นน้ำตา หลั่งไหล เนืองนอง
ยากจะสั่ง ให้คลื่น หยุดกระหน่ำ
หยุดร้องร่ำ หยุดวิโยค หยุดหม่นหมอง
หยุดครวญใคร่ หยุดครวญคร่ำ น้ำตานอง
หยุดร่ำร้อง หยุดหวลหา หยุดอาลัย
มีทางหนึ่ง เป็นทางเดียว เป็นทางเอก
เป็นทางเสก ให้พ้นทุกข์ อันยิ่งใหญ่
เป็นทางเดิน ด้วยจิตมั่น บั่นอาลัย
คือ อริยมรรค ทางสายใหญ่ ทางหนึ่งเดียว
เจริญในธรรมค่ะ
# 1 / กระบี่ไร้เงา / 11 ก.ย. 2553 เวลา 15:11 น.
จิตฺตํ ทนฺตํ สุขาวหํ
จิตที่ฝึกแล้ว ย่อมเป็นเหตุนำสุขมาให้
หันมาเปลี่ยน สั่งจิต แทนสั่งสมุทร
สั่งให้หยุด หลุดกามา พาหวั่นไหว
มาฝึกจิต บังคับจิต ให้ว่องไว
สัมผัสนอก สัมผัสใน วางให้ทัน
เพราะผัสสะ เป็นเหตุ แห่งเวทนา
ให้ตัณหา ตามมา ร่วมรังสรรค์
อุปาทาน ยืดมั่น ก็มาทัน
ภพก่อพลัน ชาติชรา ก็มาเยือน
มาเถิดมา ฝึกจิตกัน อย่าหวั่นไหว
อย่ายอมให้ สิ่งใด มาเฉือดเฉือน
อย่ายอมให้ ตัณหา เข้ามาเยือน
อย่าแชเชือน เร่งฝึกจิต พิชิตมาร
หันมาเปลี่ยน สั่งจิต แทนสั่งสมุทร
สั่งให้หยุด หลุดกามา พาประสาน
สั่งให้หยุด ให้หลุดจาก บ่วงแห่งมาร
สั่งให้ผลาญ กิเลส เหตุเวียนวัฏฏ์
เจริญในธรรม เจ้าค่ะ
ทุนฺนิคฺคหสฺส ลหุโน
ยตฺถ กามนิปาติโน
จิตฺตสฺส ทมโถ สาธุ
จิตฺตํ ทนฺตํ สุขาวหํ
การฝึกจิตอันข่มได้ยาก
เป็นธรรมชาติเร็ว
มักตกไปในอารมณ์ตามความใคร่ เป็นการดี
จิตที่ฝึกแล้ว ย่อมเป็นเหตุนำสุขมาให้.
# 2 / หิ่งห้อยน้อย / 12 ก.ย. 2553 เวลา 17:30 น.
เปิดอ่านหน้านี้ 5902