สั่งสมุทรให้หยุดโล้คลื่น
สุดฝืนสั่งได้ฤาไฉน
สั่งอารมณ์ให้หยุดแกว่งไกว
หยุดใคร่หยุดอยากยากเย็น

หากลมฝนยังโหมกรรโชก
พายุโบกโถมพัดซัดกระเซ็น
หวั่นไหวในกลิ่น-รส-ฟัง-เห็น
ปั้นแต่งเป็นอารมณ์ร่ำไป

ดั่งคลื่นคล้อยลอยล่องท่องสมุทร
เกิดผุดแตกดับวับไหว
เผลอไผลไม่เท่าทันกายใจ
พรูพัดกวัดไกวใจขึ้นลง

สงบนิ่งดิ่งลึกระลึกรู้
หลบอยู่อ่าวในเลิกใหลหลง
เกาะสติปราการด่านมั่นคง
คลื่นอารมณ์พัดผิวแค่ริ้วลม