ตัดไฟเสีย.. ก่อนมันจะไหม้ลาม
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้น
ผู้ซึ่งไกลจากกิเลส ตรัสรู้ชอบด้วยพระองค์เอง
ดูกรภิกษุทั้งหลาย
บุรุษพึงวางคบหญ้าที่ไฟติดแล้วในป่าหญ้าแห้ง
เขาจึงรีบดับคบนั้นเสียด้วยมือและเท้า
ก็เมื่อเป็นเช่นนี้
สัตว์มีชีวิตทั้งหลายบรรดาที่อาศัยหญ้าและไม้อยู่
ไม่พึงถึงความพินาศฉิบหาย แม้ฉันใด
ดูกรภิกษุทั้งหลาย
สมณะหรือพราหมณ์คนใดคนหนึ่ง
ก็ฉันนั้นเหมือนกัน
รีบละ รีบบรรเทา รีบทำให้หมด
รีบทำให้ไม่มีซึ่งอกุศลสัญญาที่ก่อกวนอันบังเกิดขึ้นแล้ว
เขาย่อมอยู่เป็นสุข ไม่มีความอึดอัด
ความคับแค้น ความเร่าร้อน ในปัจจุบัน
เบื้องหน้าแต่มรณะ เพราะกายแตก พึงหวังสุคติได้ ฯ
เจริญในธรรม เจ้าค่ะ
ต้องรีบเพียร ดับร้อน ก่อนจะสาย
ก่อนวอดวาย สิ้นไป เป็นผุยผง
ต้องรีบละ รีบวางไว้ ไม่พะวง
ก่อนจะปลง ไฟให้ดับ ลับลงไป
ไฟกองใหญ่ ไฟระคะ ไฟโทสะ
ไฟโมหะ ที่ลุกโหม ตะโบมใส่
เพราะจิตมี หญ้าแห้ง แหล่งเชื้อไฟ
อนุสัย กิเลสไซร้ นอนเนื่องมา
มันพร้อมลุก โหมกระพือ เผาดวงจิต
ให้มอดไหม้ ตายสนิท ในสังสาร์
ใช่หน้าที่ เพียงดับไฟ ที่โหมมา
เหล่ากองหญ้า ก็ต้อง กำจัดไป
เจริญในธรรม เจ้าค่ะ
# 1 / หิ่งห้อยน้อย / 25 ก.พ. 2554 เวลา 09:39 น.
อ่านกวี ศรีศาสน์ ปราชญ์ธรรมะ
อักษระ ภาษางาม ท่ามความหมาย
สิ่งจีรัง อะ นัต ตา ว่าเป็นไป
อารมณ์ไหว ปรุงแต่ง แห่งจิตเรา
...
วาดภาพบน มโนนึก ตรึกตลอด
มองเห็นบอด ว่ารู้ คู่รากเหงา
จับทุกสิ่ง เป็นตัวตน ปนกับเงา
หลงมัวเมา ขันธุ์ห้า ว่าเป็นจริง
...
เป็นกวีสมัครเล่น ขอร่วมอนุโมทนาด้วยจิตคาราวะ
...
# 2 / sonyausa / 27 ก.พ. 2554 เวลา 14:42 น.
ยินดีต้อนรับค่ะ คุณ sonyausa
สาธุธรรม นำมาเล่า กล่าวถึงจิต
ที่ยึดติด ขันธ์ห้า พาสู่เขลา
จึงสู่ทุกข์ ยากเย็น เข็ญพ้นเงา
ยิ่งเพิ่มเขลา สู่หลุมโคลน โจนลงไป
ยินดีรับ เพื่อนกวี ศรีพิสุทธิ์
มาเรียงร้อย ถ้อยวิมุตติ ที่สดใส
มาเถิดเพื่อน ช่วยกันแผ่ กวีธรรมนัย
ให้กว้างไกล ในธรรม ของศาสดา
เจริญในธรรม เจ้าค่ะ
# 3 / หิ่งห้อยน้อย / 1 มี.ค. 2554 เวลา 14:58 น.
