พระอาจารย์เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย

...

ตั้งแต่อดีตกาลล่วงมาแล้วพระพุทธเจ้าทรงแสดงถึงความเป็นมาของหมู่มนุษย์
ในสมัยสังวัฏฏกัป กัปที่อายุของมนุษย์เจริญขึ้นจนถึงอสงไขยปีนู้น
ทั้งนี้ก็อานิสงสผลแห่งการให้ข้าวน้ำเป็นทาน
อานิสงส์แห่งการเจริญเมตตาไม่เบียดเบียนบุคคลอื่นและสัตว์อื่น
ให้เป็นทุกข์เดือดร้อนนี่เองน่ะ..นี่แหละทำไมอายุยืนยาวนาน

บางคนก็อาจจะคิดว่า..อ้าว พระพุทธเจ้าเล่า? พระองค์ไปทำบาปอะไรมาถึงมีอายุสั้นเพียง ๘๐ ปี
หนึ่ง..อันพระพุทธเจ้านี้ทรงสร้างบารมีแบบ “ปัญญาธิกะ” ต้องการความรวดเร็ว
ต้องการให้บารมีเต็มเร็ว เป็นอย่างนั้นเพราะฉะนั้นอาจจะทำบาปมาบ้าง ..อืมเรื่องมันน่ะ
ยุคสมัยพระพุทธเจ้าผู้สร้างบารมีแบบปัญญาธิกะมันก็มีอายุสั้น นี่เป็นกฎธรรมดาอันหนึ่ง ให้เข้าใจ

สมัยที่พระพุทธเจ้าทรงสร้างบารมีจำพวกวิริยาธิกะ เอาความเพียรเป็นใหญ่
ทำอะไรก็ละเอียดลออไป ไม่ละเอียดไม่เอา ยุคสมัยเช่นนั้นมีอายุยืนยาวนาน
พระพุทธเจ้าตามตำรากล่าวไว้ว่า วิปัสสี (พระวิปัสสีพุทธเจ้า) นี่นะมีอายุยืนตั้งแสนปีนู้น..ลองคิดดู
นี่แหละการบำเพ็ญกุศลพวกวิริยาธิกะเนี่ยต้องละเอียดลออ
พระศรีอาริยเมตไตรยนี่ก็ตั้งแปดหมื่นปี ดังนั้นให้เข้าใจกว้างๆไว้บ้าง

การที่เราท่องเที่ยวอยู่ในสงสารนี้เราต้องรู้ เมื่อรู้อย่างนี้แล้ว
เราก็จะได้เว้นจากการเบียดเบียนบุคคลอื่นและสัตว์อื่น
เพราะมามองเห็นว่า อายุสั้นนี้มันลำบากมาก
ไม่ใช่อายุสั้นเฉยๆเต็มไปด้วยโรคภัยไข้เจ็บเบียดเบียนอย่างนั้น
ท่านผู้มีอายุยืนน่ะโรคภัยไข้เจ็บไม่ค่อยมีเลย ตามที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงไว้
มีแต่โรคหิวข้าว โรคกระหายน้ำ โรคอยากหลับอยากนอน โรคปวดอุจจาระปัสสาวะเท่านั้นเองนะ