.
"จิตสงบได้ เพราะสติ"

" .. ตามธรรมดาของจิตเมื่อถูกบังคับโดยที่ชอบ ย่อมจะหยั่งเข้าสู่ความสงบ "ไม่มีดวงจิตดวงไหนจะพ้นอำนาจของความมีสติไปได้" นอกจากจะไม่ทำด้วยความสนใจและจริงจังเท่านั้น จิตอาจจะเพ่นพ่านไปได้ "เพราะสิ่งผลักดันคอยส่งเสริมอยู่ตลอดเวลามีจำนวนมากภายในใจโดยไม่นิยมว่านักบวชและฆราวาส"

ฉะนั้น "การปิดกั้นทำนบไม่ให้กระแสของใจไหลออกมาเพื่อหาก่อเรื่องรำคาญใส่ตนด้วยสติ จึงเป็นหน้าที่ของนักภาวนา" จะทำความพยายามอย่างเข้มแข็งในเวลาเช่นนั้น ไม่ยอมให้จิตฝ่าฝืนอำนาจของความเพียรออกมา

"จิตจะเสื่อมจากความพยศและปรากฏเป็นความสงบสุขขึ้นมาในเวลานั้น นี่คือผลของการอบรมใจในด้านภาวนาที่ผู้บำเพ็ญจะประจักษ์ใจ" ทั้งหญิงทั้งชายและนักบวชและจะ "เห็นคุณของการภาวนา ทั้งจะเห็นโทษแห่งความพยศของใจที่เคยเป็นมาในขณะเดียวกัน" .. "

(หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน)