"เรื่องเกี่ยวกับความไม่โกรธ" ได้มีเล่าไว้หลายเรื่อง เช่น ..

" .. ครั้งหนึ่งท้าวสักกะเข้าเฝ้าพระพุทธเจ้า กราบทูลถามว่า "ฆ่าอะไรได้อยู่เป็นสุข ฆ่าอะไรได้ไม่โศก" พระอง์โปรดให้ฆ่าอะไรเพียงข้อเดียว "ตรัสตอบว่า ฆ่าความโกรธ"

ครั้งหนึ่ง "มียักษ์ตนหนึ่งผิวพรรณเศร้าหมอง รูปร่างน่าเกลียด" ขึ้นไปนั่งบนอาสนะของท้าวสักกะ "พวกเทพชั้นดาวดึงส์พากันโพนทะนาติเตียน แต่ยิ่งโพนทะนาติเตียน ยักษ์นั้นก็ยิ่งงามผ่องใส" จนพวกเทพพากันประหลาดใจว่าจะเป็น "ยักษ์กินโกรธ"

ท้าวสักกะทรงทราบแล้วได้เสด็จเข้าไป ทรงทำผ้าเฉวียงพระอังสะข้างซ้าย ทรงคุกพระชาณุมณฑลเบื้องขวาลงบนพื้นดิน (พรหมชาณุกะคุกเข่าท่าพรหม) ทรงประคองอัญชลี (เหนือพระเศียร) ประกาศพระนามของพระองค์ขึ้นสามครั้งว่า พระองค์คือท้าวสักกะจอมเทพ "ยักษ์นั้นก็มีผิวพรรณเศร้าหมอง รูปร่างน่าเกลียดยิ่งขึ้นจนหายไปในที่นั้น"

ท้าวสักกะขึ้นประทับบนอาสนะของพระองค์ แล้วตรัสอบรมพวกเทพ สาธกพระองค์เองว่า ..

- พระองค์ไม่ทรงโกรธมาช้านาน
- ความโกรธไม่ตั้งติดในพระองค์
- แม้จะโกรธเพียงวูบเดียว ก็ไม่กล่าวผรุสวาจา
- พระองค์ทรงข่มตนได้

ครั้งหนึ่ง ท้าวสักกะได้กล่าวอบรมเทพชั้นดาวดึงส์ว่า ..

- ให้มีอำนาจเหนือความโกรธ
- อย่าจืดจางในมิตร
- อย่าตำหนิผู้ไม่ควรตำหนิ
- อย่ากล่าวส่อเสียด
- ความโกรธทับบดคนบาปเหมือนภูเขา

อีกครั้งหนึ่ง ท้าวสักกะได้กล่าวอบรมเทพชั้นดาวดึงส์ว่า ..

- อย่าให้ความโกรธครอบงำ
- อย่าโกรธตอบผู้โกรธ
- ความไม่โกรธและความไม่เบียดเบียนมีอยู่ในพระอริยะทั้งหลายทุกเมื่อ
- ส่วนความโกรธทับบดคนบาปเหมือนภูเขา .. "

"๔๕ พรรษาของพระพุทธเจ้า" (หน้า ๒๐๐)
สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช พระองค์ที่ ๑๙