นึกถึงสุขสำราญกาลสมัย
เคยชื่นใจสรวลสันต์สุดหรรษา
มีพ่อแม่แผ่จิตคิดเมตตา
รวมปู่ย่าตายายสายสัมพันธ์ ฯ
นึกคุณงามความดีที่ขวนขวาย
มีมากมายหลายอย่างเคยสร้างสรรค์
เคยช่วยเหลือเจือจานงานครบครัน
เคยแบ่งปันเงินตราช่วยสาธารณ์ ฯ
นึกศีลธรรมกรรมดีที่สร้างสม
เคยอบรมปฏิบัติกัมมัฏฐาน
เคยเคร่งครัดศรัทธาปัญญาญาณ
พรหมวิหารโชติช่วงในดวงใจ ฯ
เมื่อติดตามความดีที่เคยสร้าง
เหมือนเปิดท่อต่อรางทางสดใส
ดีซึมซาบปราบร้ายลบหายไป
จิตครรไลสู่สวรรค์อันอบอวน ฯ
นึกละวางร่างกายที่ตายจาก
ตกเป็นซากถมดินทุกชิ้นส่วนใส่
ดินน้ำ ใส่ ไฟลม สูตรสมควร
คราวเรรวนธาตุแตกแยกทิศทาง ฯ
จิตเรามาอาศัยในธาตุสี่
เป็นเพียงที่ฝึกฝนกุศลสร้าง
ธาตุวิบัติขัดข้องต้องละวาง
จิตละร่างกายเก่าเอาใหม่แทน ฯ
