มะเร็งร้ายลุกลามตามเลือดเนื้อ
เจ็บปวดเหลือระอาน่าสงสาร
รุมตับไตไส้พุงมุ่งรุกราน
เนื้อร้ายผลาญเนื้อดีไม่รีรอ ฯ

ปัญจขันธ์หวั่นไหวไปทั้งร่าง
ไม่มีทางสุขยิ่งทุกข์จริงหนอ
เคยมีสุขทุกข์นำทำให้ท้อ
เรียกหาหมอให้ช่วยป่วยจริงจริง ฯ

อโรคยาพาให้ไม่มีโรค
ย่อมเป็นโชคเป็นชัยได้อย่างยิ่ง
แต่กายนี้มีทุกข์สุขทอดทิ้ง
หวังพึ่งพิงหมอยามาช้านาน ฯ

ขันธ์จะแยกแตกดับไปกับโรค
สุดเศร้าโศกเกินไปไม่สุขศานต์
เจ็บปวดเหลือเนื้อร้ายหมายดวงมาน
มองสังขารผ่านตาแสนอาดูร ฯ

เสียงปลอบขวัญผ่านหูพอรู้สึก
จิตสำนึกสุกใสยังไม่สูญ
ฟังถ้อยคำธรรมะจิตจรูญ
ได้เพิ่มพูนความดีเป็นศรีแล้ว ฯ

ก่อนสำนึกสุดท้ายจะหายสิ้น
ได้ยลยินเสียงธรรมนำใจแผ้ว
บริสุทธิ์ยุติมิคลาดแคล้ว
เป็นดวงแก้วสว่างท่ามกลางใจ ฯ