พุทธศาสนสุภาษิต

หมวดที่ ๑๒ มิตร

 

ปาปมิตฺโต ปาปสโข ปาปอาจารโคจโร

มีมิตรเลว มีเพื่อนเลว ย่อมมีมารยาทเลว และที่เที่ยวเลว

 

อตฺถมฺหิ ชาตมฺหิ สุขา สหายา

เมื่อความต้องการเกิดขึ้น สหายเป็นผู้นำสุขมาให้

 

สพฺพตฺถ ปูชิโต โหติ โย มิตฺตานํ น ทุพฺภติ

ผู้ไม่ประทุษร้ายมิตร ย่อมมีผู้บูชาในที่ทั้งปวง

 

มาตา มิตฺตํ สเก ฆเร

มารดาเป็นมิตรในเรือนตน

 

พฺรหฺมาติ มาตาปิตโร

มารดาบิดา ท่านเรียกว่าเป็นพรหม

 

วิสฺสาสปรมา ญาติ

คนคุ้นเคย ไว้ใจกันได้ เป็นญาติอย่างยิ่ง

 

สตฺโถ ปวสโต มิตฺตํ

หมู่เกวียน เป็นมิตรของคนเดินทาง

 

สเจ ลเภถ นิปกํ สหายํ จเรยฺย เตนตฺตมโน สติมา

ถ้าได้สหายเป็นผู้รอบคอบ พึงพอใจและมีสติเที่ยวไปกับเขา

 

มิตฺตทุพฺโก หิ ปาปโก

ผู้ประทุษร้ายมิตรเป็นคนเลวแท้

 

ภริยา ปรมา สขา

ภริยาเป็นเพื่อนสนิท

 






จีรัง กรุ๊ป    

 ธรรมะไทย