พระอาจารย์สิม พุทธาจาโร
สำนักสงฆ์ถ้ำผาปล่อง
อ.เชียงดาว จ.เชียงใหม่

...

ดังนั้นเวลาที่เรานั่งภาวนา นั่งกรรมฐานทำใจให้สงบ
ให้ตั้งมั่นให้เห็นแจ้งในธรรมะปฏิบัตินั้นไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย
ต้องตั้งใจประพฤติปฏิบัติกันทำจริงๆ ให้ดูตัวอย่าง
ที่โบราณาจารย์เจ้าทั้งหลายเพื่อจะได้รูปพระปฏิมากร
หรือรูปพระพุทธรูปพระพุทธเจ้าไว้สักการะบูชานั้น
อย่างเขาเอาทองเหลืองทองแดงทองอะไรก็ตามมารวมแล้ว
เขาก็ต้ม หุงทองทั้งหลายเหล่านั้นเปื่อยจนเป็นน้ำ
ปั้นหุ่นรูปพระรูปอะไรก็ตามจึงเททองที่เป็นน้ำน่ะ
ลงในเบ้า ในรูปพระพุทธรูป

คำว่า “หุงต้ม” จนกระทั่ง “ทองเปื่อย” นี่ล่ะที่ว่า
จิตใจของคนเราเมื่อมันไม่เปื่อยเหมือนทองมันก็รวมลงไปไม่ได้
ทองไม่เปื่อยเอาไปเทลงเบ้ามันก็ไม่เป็นพระเป็นรูปได้
ฉันใดการเจริญสมถกรรมฐาน วิปัสสนากรรมฐานของนักปฏิบัติ

กิเลสราคะมันยังไม่เปื่อย กิเลสโทสะยังไม่เปื่อย กิเลสโมหะยังไม่เปื่อย
ความอยากได้อยากมีอยากเป็นในจิตใจนั้น
มันยังไม่เปื่อยไม่พังไม่ละลายเป็นทอง ไม่ละลายเป็นน้ำ
มันยังเป็นตัวกูของกู เป็นตัวเราเป็นของเรา เป็นตัวข้าเป็นของข้า
หน้าของข้า ตาของข้า ตัวของข้า มันไม่เห็นแจ้ง

เมื่อไม่เห็นแจ้งมันไม่ละลาย "สมมติ" เหล่านี้ มันก็เหมือนทองไม่เปื่อย
หล่อพระทองไม่เปื่อยอย่างนั้นเทลงเบ้าก็ไม่ได้เรื่อง